Ανάποδα

—της Ούρσουλας Φωσκόλου*— 

Στο κέντρο της πολύβουης πλατείας, ο άντρας κράδαινε τα πλαστικά, κούφια κουτάλια, φτιάχνοντας φούσκες διάφανες και ιριδίζουσες, που τις παράσερνε ο αέρας στα κεφάλια των περαστικών. Μία απ’ αυτές ήρθε και στάθηκε μπροστά μου, ακίνητη. Κοίταξα λίγο μέσα της κι είδα το καλοκαίρι: ζεστό, κολλώδες και υγρό, γεμάτο έξαψη, όμως ανεστραμμένο. Είδα στην κορυφή γαλάζιο χλώριο της πισίνας, γεράνια κόκκινα, χωράφια με ζεστό, μόλις αναδεμένο χώμα, πορτοκαλιές που στάζανε στα σύννεφα τεράστιες, μυρωδάτες σφαίρες. Είδα το χάρτινο τραπεζομάντιλο μόλις που να κρατιέται και την πιατέλα της σαλάτας που έχυνε αργά στον ουρανό πικρό, πράσινο λάδι. Σ’ είδα να κρέμεσαι με δυσκολία απ’ την καρέκλα, τα μαύρα σου μαλλιά να ρέουν σαν νερό καλύπτοντας το πρόσωπό σου και τις λευκές σου τρίχες να βυθίζονται, σαν τους βολβούς, ξανά μες στο κρανίο. Είδα —νομίζω— μια στιγμή γυμνό το σώμα σου, μαύρο μπροστά και φωτεινό πολύ στην πλάτη, βουτώντας προς τον ουρανό, ανάποδα, να με πλησιάζει. Έβγαλα, τότε, από την τσέπη μου λεφτά κι αγόρασα, έκθαμβη, το πλαστικό κουτάλι.

Θα φτιάξω κάποτε μία μεγάλη φούσκα. Θα την τρυπήσω απαλά κι έπειτα θα καθήσω μέσα της, σε μια καρέκλα, δίπλα σου. Θα σου παραμερίσω τα μαλλιά και θα σε δω — για μια φορά ακόμη— έστω κι ανάποδα.

* Η Ούρσουλα Φωσκόλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986. Η πρώτη της συλλογή διηγημάτων θα κυκλοφορήσει προσεχώς από τις εκδόσεις Κίχλη.

Φωτογραφία: Hans Wolf  Bellenblazen, Blowing Bubbles, 1950’s

* * *

Εδώ άλλες ιστορίες