Ακόμα δεν απέθανα…
—Όσιπ Μαντελστάμ—
Μετάφραση: Μήτσος Αλεξανδρόπουλος
Ακόμα δεν απέθανα, μόνος ακόμα δεν έχω μείνει
όσο με τη ζητιάνα φίλη μου μπορώ
καταχνιές, πείνα, χιονοθύελλες κι αυτό τον κάμπο τον θαυμαστό
να βλέπω, να τα χαιρόμαστε κι εγώ κι εκείνη.
Σε τούτ’ την ωραία μου φτώχεια, σε τούτ’ την πλούσια ζητιανιά
μόνος είμαι, ήρεμος, παρηγορημένος
στις μέρες μου, στις νύχτες μου ευλογημένος
κι ο άσπιλος ο μόχθος μου ηχεί κι αυτός γλυκά.
Αλί σ’ εκείνον που ολόιδιος η σκιά του
φοβάται τ’ αλυχτήματα και ο αέρας τον λυγίζει,
φτωχός εκείνος που έπαψε να ελπίζει
μονάχος με τον εαυτό του και με τη ζητιανιά του.
Γενάρης 1937.
Μήτσος Αλεξανδρόπουλος, Όσιπ Μαντελστάμ, στην Πετρούπολη θα σμίξουμε πάλι, «Ελληνικά Γράμματα», Αθήνα, 2008.
Άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
dimart 
2 comments