Κυριακή
—Ζακ Πρεβέρ—
Ανάμεσα από τις δεντροσειρές της λεωφόρου Γκομπελέν
‘Ενα άγαλμα από μάρμαρο με παίρνει από το χέρι
Σήμερα Κυριακή και οι αίθουσες των σινεμά γεμάτες
Απάνω στα κλαδιά χίλια πουλιά κοιτάζουν τους ανθρώπους
Το άγαλμα με φιλεί κανένας δε μας βλέπει
Μονάχα ένα παιδί τυφλό μας σημαδεύει με το δάχτυλο.
Μετάφραση: Τάκης Σινόπουλος
* * *
Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
dimart 