Φαρμακονήσι travel

«Με κανένα τρόπο. Δεν θα κάνουν την Αυστραλία σπίτι τους». Αυτό είναι το αφιλόξενο σύνθημα της αντιμεταναστευτικής εκστρατείας που εγκαινίασε η Αυστραλία, για να αναχαιτίσει την εισροή προσφύγων στα εδάφη της. Ταυτόχρονα, η υπηρεσία Μετανάστευσης και Προστασίας των Συνόρων ανάρτησε στην ιστοσελίδα της ένα δεκαοκτασέλιδο ψηφιακό κόμικς που απευθύνεται κυρίως σε Αφγανούς αιτούντες άσυλο. To graphic novel αφηγείται την Οδύσσεια ενός επίδοξου μετανάστη που αποφασίζει να αναζητήσει καλύτερη τύχη, πληρώνει αδρά ένα δουλέμπορο, βρίσκεται να βολοδέρνει μέσα σε ένα μικρό πλοιάριο ανοιχτά των αυστραλιανών ακτών, συλλαμβάνεται από την ακτοφυλακή, οδηγείται σε κέντρο κράτησης, όπου τον βλέπουμε να αναπολεί την προηγούμενη ζωή του, στην πατρίδα του, με συγγενείς και φίλους. Παρόλο που δεν υπάρχει αγγλική μετάφραση, υποθέτουμε ότι μέσα στη φούσκα γράφει «Τι βλακεία έκανα! Αν καθόμουν στα αυγά μου θα γλεντούσα τώρα στο χωριό μου» ή κάτι παρόμοιο.

Ο κυνισμός είναι ασύλληπτος. Η επιλογή παρουσιάζεται περίπου ως δίλημμα ενός περιπετειώδους ταξιδευτή: «Καμπούλ ή Καμπέρα, ο επόμενος σταθμός;». Λες και οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν και ξεκινούν με μια αθεράπευτη Wanderlust γι’ αυτό το γοητευτικό υδάτινο Camel trophy στις άγριες θάλασσες της Αυστραλίας. Το νόημα της καμπάνιας το είχε συλλάβει πολύ νωρίτερα ένας δικός μας –απευθείας απόγονος του Ξένιου Δία και μέγας θαυμαστής της ομώνυμης επιχείρησης– υπουργός:

«Πρέπει να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη, για να καταλάβουν ότι είναι ανεπιθύμητοι στη χώρα και να φύγουν», είχε πει για τους άτυπους μετανάστες τον περασμένο Ιούνιο ο Αδωνις Γεωργιάδης, προτού γίνει το αγαπημένο παιδί των μεταρρυθμιστών και στοχοπροσηλωμένων οπαδών της υπουργικής του αποτελεσματικότητας στο Υγείας. (Καμία φορά, πάντως, έχει σημασία να θυμόμαστε ποιος είναι ο καθένας και τι έχει πει κατά καιρούς.)

Η πολιτική «να τους κάνουμε τον βίο αβίωτο» είναι η επίσημη κυβερνητική γραμμή. Παράλληλα, στο πλαίσιο της ίδιας λογικής, η Ευρώπη όχι απλώς δεν είναι σύμμαχος στην αντιμετώπιση του φαινομένου, αλλά μας υπονομεύει και από πάνω. Κακολογούν οι ανθρωπιστές Βορειοευρωπαίοι το Λιμενικό μας, θέλουν να μας εκθέσουν και μας στέλνουν τους χειρότερους ποιοτικά μετανάστες, ενώ κρατούν τους καλύτερους (ναι, αυτούς που ξέρουν από όπερα και σκάκι) για τους εαυτούς τους. Αυτά μάθαμε από κυβερνητικά χείλη μετά την τραγωδία στο Φαρμακονήσι. Γι’ αυτό άλλωστε αποφασίσαμε, ως χώρα, να τιμωρήσουμε όλους τους μετανάστες, όχι μόνο τους άτυπους. Ακόμη και τους μόνιμα διαμένοντες στη χώρα μας: όχι ιθαγένεια, όχι δικαίωμα ψήφου. Αν ρίξουμε και λίγο αλάτι στα σπίτια τους, ίσως το πιάσουν το υπονοούμενο.