15 Οκτωβρίου 1964: Εννέα προϊστορικοί δεινόσαυροι καταφθάνουν ακτοπλοϊκώς στη Νέα Υόρκη για να λάβουν μέρος στο World Fair του 1964-1965. (Εντάξει, μπορεί στον ελεύθερο χρόνο τους να πήγαν και για ψώνια στο Μανχάταν, δεν έχουμε λεπτομερή ενημέρωση). Στην Παγκόσμια Έκθεση πάντως έκαναν θραύση διότι, ενώ τα περισσότερα εκθέματα μετέφεραν τους επισκέπτες στο μακρινό μέλλον, ο Τυραννόσαυρος, ο Βροντόσαυρος, ο Τρικεράτωψ και τ’ άλλα παιδιά τούς γύριζαν εκατομμύρια χρόνια πίσω για να μην ξεχνάνε και τις ρίζες τους. Για όλα αυτά είχε φροντίσει η πετρελαϊκή εταιρεία Sinclair Oil Corporation (ναι, με σήμα το δεινοσαυράκι), η οποία πλήρωσε σχεδιαστές, τεχνήτες εκθεμάτων και παλαιοντολόγους να φτιάξουν τους δεινόσαυρους — δύο εκ των οποίων ήταν και μηχανοκίνητοι—, σε φυσικό μέγεθος, από πλεξιγκλάς. Για την κατασκευή τους χρειάστηκαν δύο χρόνια και, όταν αυτή ολοκληρώθηκε, μεταφέρθηκαν από το Jonas Studios, μέσω του ποταμού Hudson, στο Queens, στο χώρο της έκθεσης, και συγκεκριμένα, σε ειδικό περίπτερο με την ονομασία Dinoland. 10 εκατομμύρια άνθρωποι τους επισκέφθηκαν μέσα στον ένα χρόνο που διήρκεσε η έκθεση και, όταν τελείωσε, οι δεινόσαυροι συνέχισαν τα ταξιδάκια τους στις ΗΠΑ —για να αλλάξουν παραστάσεις, προφανώς— και κάποια στιγμή, χωρίστηκαν και τράβηξε ο καθένας το δρόμο του. Σήμερα (εννοείται πως ζουν ακόμη και) έχουν όλοι βρει σπίτι σε πάρκα, ζωολογικούς κήπους και μουσεία· εκτός από τον Ορνιθοληστή, ο οποίος έπεσε θύμα απαγωγής και δεν τον ξαναείδε κανένας ποτέ.
—Πηγή: @HistoricalPics. Επιλογή φωτογραφίας/ κείμενο: Μαρία Τσάκος—
Ο φωτογράφος ως σιωπηλός μάρτυρας της ιστορίας. Φωτογραφίες —αστείες, περίεργες, σπάνιες, νοσταλγικές— που αποκαλύπτουν ή υπενθυμίζουν πώς ήταν κάποτε ο κόσμος. Κάθε Τρίτη και Παρασκευή στο dim/art.