Ένας σοφιστικέ και απαιτητικός γάτος, που ξέρει τι ακριβώς θέλει —και πώς να το πετυχαίνει—, διηγείται μια ιστορία αγάπης, προδοσίας, απελπισίας και εκδίκησης. Μια ταινία μικρού μήκους με βαθιά γατίσια νοήματα.
Του Will Braden
Σπίτι μας είναι εκεί όπου έχουμε αφήσει την καρδιά μας. Τουλάχιστον, έτσι λένε. Κι όμως: αυτή πάει συνέχεια ταξίδια.
Και παίρνει μαζί της κι αυτό το πράγμα όπου μέσα βάζει τα άπλυτά της.
Κι εγώ, μοιραία, μένω με κάποιον εντελώς ανίκανο.
Α, τέλεια. Αυτός εδώ ειδικά φαίνεται πανέξυπνος.
Πρόσεχε τι σου λέει, βρε κτήνος, μπας και τουλάχιστον είσαι ικανός να ακολουθήσεις τις οδηγίες.
Ωχ, δε μας τα λέει καλά. Έκανε ήδη κατάληψη στο μέρος όπου αναπαύομαι εγώ. Υπάρχει λόγος, ξέρεις, που λέμε «χουζουρεύω σαν γάτα». Το χρειαζόμαστε το χουζούρι μας εμείς οι γάτοι, το δικαιούμαστε.
Συνήθως, το δείπνο μου το παίρνω στις 7 ακριβώς. Σήμερα, όμως, περιμένω ώρες ατελείωτες. Τι απανθρωπιά!
Όταν, επιτέλους, εδέησε να ξυπνήσει ο βλάξ, είχε πλήρη άγνοια για τις ιεροτελεστίες μας.
Τι, δεν θα μου βάλεις Party Mix; Έτσι θα ζήσω; Ως βάρβαρος;
Δεν το πιστεύω! Δεν μπορεί να ανοίξει ούτε μια κονσέρβα;
Μόνο ξηρά τροφή; Τι τυραννία είναι αυτή;
Θα ξεσήκωνα ανταρσία μα, δυστυχώς, οι σύντροφοί μου δεν είναι επαναστατικοί τύποι.
Εφόσον οι απόπειρές μου να αποδράσω απέτυχαν, παραδίδομαι στη μοίρα μου. Για την ώρα.
Επιτέλους, κάποια στιγμή έφυγε αυτός ο άξεστος και επέστρεψε ο πραγματικός μου φύλακας.
Φυσικά, για αυτό το… «ατύχημα» που συνέβη στη βαλίτσα θα κατηγορηθεί ο ανόητος ασπρουλιάρης γάτος.
Λυπάμαι, άλλα μερικές φορές, χρειάζεται να δώσεις ένα δραστικό μάθημα για να εξασφαλίσεις ότι στο μέλλον το σέρβις θα είναι ποιοτικό και συνεπές.
ΤΕΛΟΣ
* * *
Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Ποιον είπες ζώο, ρε;
dimart 