—Φωτογραφίες από τα τσοντάδικα της Αμερικής—
Κρυμμένο μέσα σε σκοτεινά απομονωμένα δωμάτια και σε γεμάτα υγρασία σινεμά που λειτουργούν επί εικοσιτετραώρου βάσεως, θα βρει κανείς τον φωτογράφο Michael Max McLeod με την κάμερά του, να απαθανατίζει τον δελαστικό κόσμο της ενήλικης ψυχαγωγίας. Επιζητώντας να εξερευνήσει το υπογάστριο της ανδρικής λαγνείας, ο McLeod επισκέφθηκε 200 τσοντάδικα, ενώ έχει σκοπό να επισκεφθεί αρκετές χιλιάδες ακόμη. Από την Αλαμπάμα μέχρι το Όρεγκον, οι εικόνες του είναι ζοφερές και σαγηνευτικές, συνάμα. Παρά τους γυμνούς τοίχους ή τα βρώμικα πατώματα, καθένα από τα σινεμά μοιάζει να υπόσχεται, με τρόπο σχεδόν σουρεαλιστικό, ένα ταξίδι στην φαντασία και την ερωτική έξαψη.
«Μου φαίνεται απίστευτο ότι εξακολουθούν να υπάρχουν», λέει ο McLeod για τα σινεμά αυτά. «Το διαδίκτυο έχει μπει στην καθημερινότητά μας, από το 1993, εδώ και πάνω από 20 χρόνια. Ανά πάσα στιγμή, όπου κι αν είμαστε, ένα κλικ μας χωρίζει από το πορνό και τις γνωριμίες με αγνώστους. Τα περισσότερα από τα σινεμά όπου πήγα, είτε ήταν εντελώς άδεια, είτε είχαν μέσα έναν ή δύο πελάτες. Αυτό βέβαια είναι καλό για μένα γιατί φωτογραφίζω ανεμπόδιστος. Αλλά, από την άλλη, αναρωτιέμαι, ώς πότε θα αντέξουν να παραμένουν ανοιχτά».
«Το αξιοσημείωτο για τα σινεμά που έχουν αρκετή πελατεία είναι πως το καθένα από αυτά έχει διαφορετικό προφίλ. Σ’ εκείνα τα οποία βρίσκονται σε μέρη όπου σταματούν φορτηγατζήδες οι πελάτες μπαίνουν και βγαίνουν γρήγορα. Η ώρα αιχμής για μια επιχείρηση που βρίσκεται σε παράδρομο της εθνικής οδού είναι τις Παρασκευές, κατά τις 3 το μεσημέρι. Το τσοντάδικο της γειτονιάς, απ’ την άλλη γίνεται και κάτι σαν στέκι για συνταξιούχους. Ορισμένα μαζεύουν περισσότερους μαύρους και λατίνους με τις θαυμάστριές τους. Άλλα, πόρνες, straight ζευγάρια ή, την ώρα της μεσημεριανής διακοπής, επιχειρηματίες. Θα μπορούσα να αναφέρω και πολλά άλλα παραδείγματα: κάθε μέρος έχει και το δικό του τελετουργικό».
«Η ενήλικη ψυχαγωγία στην Αμερική έχει φοβερές παραλλαγές, από την πιο ακίνδυνη ώς την πιο ακραία. Σχεδόν όπως και η ίδια η Αμερική. Κι εγώ ακόμα έχω φοβερά αντικρουόμενα συναισθήματα για τα τσοντάδικα. Πιστεύω πως δε θα υπήρχαν αν δεν υπήρχε στην κουλτούρα μας αυτή η ντροπή και η υποχρεωτική μυστικότητα γύρω από θέματα που αφορούν το σεξ. Αυτό το κομμάτι με απωθεί. Από την άλλη πάλι, νιώθω μια αγάπη γι’ αυτούς τους χώρους. Παρείχαν μια σημαντική κοινωνική υπηρεσία: μια οδό διαφυγής από την στενόμυαλη θεώρηση της σεξουαλικότητας».
Πηγή: Feature shoot. Μετάφραση για το dim/art: Μαρία Τσάκος
* * *
Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Eικαστικά
dimart 