Merry F’n Christmas

Αυτό δεν είναι τραγούδι #543
Dj της ημέρας, ο Γιώργος Θεοχάρης

– Γιατρέ μου, δεν τις αντέχω τις Γιορτές, όλη αυτή την επίπλαστη χαρά, την καλοσύνη βάσει ημερολογιακής σύμβασης. Από την άλλη, δεν αντέχω ούτε τους γρουσούζηδες που δεν αντέχουν τις Γιορτές, που βγάζουν φλύκταινες όταν οι γύρω τους χαίρονται, έστω και επί συμβάσει. Δεν αντέχω τα χριστουγεννιάτικα ψώνια, τα φωτάκια, τα στολισμένα δέντρα. Ταυτόχρονα, δεν αντέχω την καλβινιστική μιζέρια, το σκοτάδι-άποψη, τον μουσαντένιο ασκητισμό. Δεν αντέχω την εποχική μανία με τα φαγιά και τα γλυκά, αυτό το θεόπνευστο λούνα παρκ χοληστερίνης. Όμως, δεν αντέχω ούτε τους εμμονικά εγκρατείς, μέρες που ’ναι. Επιπλέον, δεν αντέχω τους φονταθρησκευόμενους – όλο για τον θεό μιλάνε. Ούτε και τους άθεους αντέχω – για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Επίσης, δεν αντέχω τους απολογισμούς της χρονιάς – εκεί ήμουν, τα έζησα τα χάλια μας· πρέπει να μου τα τρίψουν και στη μούρη; Αλλά ούτε και τους εύθυμους αμνήμονες αντέχω, με τον ωχαδερφισμό τους τον ανάδελφο. Δεν τον αντέχω τον Δεκέμβρη της Χαράς, πώς το λένε; Όχι πως αντέχω τον Γενάρη της Κατάθλιψης… Κυρίως, δεν αντέχω την γκρίνια. Ούτε και την ακράτεια ευθυμίας αντέχω. Εν ολίγοις, δεν αντέχω τίποτα και ανέχομαι τα πάντα. Πάνω απ’ όλα, δεν αντέχω αυτούς που δεν αντέχουν τίποτα και ανέχονται τα πάντα. Και ερωτώ: μήπως αυτοαναιρούμαι; Υπάρχω τελικά, ναι ή όχι; Πες μου, γιατρέ μου!

– Υπάρχεις. Ζεις στην Ελλάδα, στη χώρα που χωρίζει το Γιν από το Γιανγκ, στην ουδέτερη ζώνη τού “όλοι εναντίον όλων και ένας εναντίον του εαυτού του”, στη No-Way-Man!-Land. Ζήσε τον μύθο σου και άμε στο καλό. Και να μη σε ξαναδώ για τουλάχιστον ένα χρόνο!

– Βάλσαμο τα λόγια σου, Ντόκτορ. Καλά Χριστούγεννα!

– Gnya-gnya-gnya… Merry F’n Christmas 2 U 2!

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *