—της Stucano Closer και της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου—
Την άνοιξη του 1959, κάποια χρόνια προτού ο Andy Warhol γίνει ο Andy Warhol της Campbell’s Tomato Soup, δούλευε στις εκδόσεις Doubleday ως εικονογράφος παιδικών βιβλίων και παρεμπιπτόντως εξέθετε κατά καιρούς έργα του στο Μανχάταν. Για την ακρίβεια, σε ένα παγωτατζίδικο στο Μανχάταν. Τελικώς όμως λίγη σημασία είχε το πού ακριβώς, αφού οι ακουαρέλες του τράβηξαν την προσοχή της θρυλικής τότε περσόνας των κοσμικών κύκλων, Suzie Frankfurt, που θέλησε να γνωρίσει τον καλλιτέχνη.
Η συνάντησή τους πραγματοποιήθηκε πολύ σύντομα, στο διαμέρισμα που ο Andy μοιραζόταν με τη μητέρα του, Julia Warhola, και οδήγησε σε μια στενή φιλία. Και μέσα σε λίγους μήνες, στην απόφαση για ένα κοινό project: μια σειρά από χειροποίητα βιβλιαράκια που θα σατιρίζουν τους μεγάλους, λαμπερούς οδηγούς γαλλικής κουζίνας που είχαν αρχίσει να κατακλύζουν την αμερικανική αγορά τη δεκαετία του ’50. Ο τίτλος του: «Wild Raspberries», κατά το «Wild Strawberries» (Άγριες φράουλες) του Μπεργκμαν. H Frankfurt συνέταξε τα κείμενα για τις συνταγές, ο Warhol τις εικονογράφησε και η μαμά Warhola τις έγραψε με τα ωραία τις καλλιγραφικά γράμματα πάνω στις σελίδες. Στη συνέχεια, η γραμμή παραγωγής εμπλουτίστηκε με τέσσερα αγόρια που έμεναν στον από πάνω όροφο από τους Warhol για να αναλάβουν το μπογιάτισμα των εικόνων.
Οι συνταγές ήταν πραγματικά ακαταμάχητες, ιδίως αν δεν ξέρεις/θέλεις να μαγειρεύεις. Παράδειγμα, μεταξύ άλλων, η Ομελέτα Greta Garbo, που γίνεται χωρίς αυγά και τρώγεται κατά μόνας σε αίθουσα φωτισμένη με κεριά, ή το Γουρουνόπουλο a la Trader Vic’s, για το οποίο ο σεφ πρέπει να στείλει έναν σοφέρ στο περίφημο εστιατόριο του ξενοδοχείου Plaza και να το φέρει έτοιμο.
Η όλη δημιουργική διαδικασία ωστόσο αποδείχθηκε τόσο επίπονη που τελικά η ομάδα άντεξε μέχρι το 34ο τεμάχιο. 34 όντως μαγευτικά τεμάχια, ωστόσο ο κατακλυσμός παραγγελιών από τα βιβλιοπωλεία της Νέας Υόρκης δεν ήρθε ποτέ, κι έτσι τα περισσότερα βιβλιαράκια έγιναν δώρα Χριστουγέννων σε φίλους και γνωστούς. Τα άλλα, θάφτηκαν σε κάποιο συρτάρι και ξεχάστηκαν.
…Ώσπου ο γιος της Frankfurter, Jaime, τα ανακάλυψε 40 χρόνια αργότερα, το 1997, και τα εξέδωσε, ενώ τον Αύγουστο του 2013 τα πρωτότυπα δημοπρατήθηκαν προς 30.000 δολάρια το ένα.
Τώρα ίσως καταλαβαίνουμε από πού προήλθε και η ιδέα για την Campbell’s Tomato Soup…
* * *
Καλλιτέχνες στην κουζίνα και σεφ με ανησυχίες:
μια στήλη για την τέχνη της γαστρονομίας και τη γαστρονομία της τέχνης.
«Είμαι ένας βαθύτατα επιφανειακός άνθρωπος»
Άντι Γουόρχολ: κασέτες TDK
Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Η κουζίνα του dim/art
One comment