—του Στέλιου Φραγκούλη— Κλόουν. Τον αναγνώρισα από παλιά που ήταν σε άλλο φανάρι αμεταμφίεστος. Κάτι τατουάζ πρασινωπά, φυλακίσια, πολύ σγουρό μαλλί που κάλυπτε τον αυχένα,

—του Στέλιου Φραγκούλη— Κλόουν. Τον αναγνώρισα από παλιά που ήταν σε άλλο φανάρι αμεταμφίεστος. Κάτι τατουάζ πρασινωπά, φυλακίσια, πολύ σγουρό μαλλί που κάλυπτε τον αυχένα,
—του Αργύρη Nicolas Van Brussel— Στο νεκρικό προσωπείο του ανώνυμου νέου θα μπορούσε κάλλιστα να είναι αποτυπωμένη η μορφή του Κώστα Καρυωτάκη, έχοντας ως δεδομένο
Δύο κείμενα, του Μιχάλη Τσιντσίνη και της Ξένιας Κουναλάκη, για τον Παύλο Πολάκη, για ό,τι αυτός εκπροσωπεί και εκφράζει και για την κάλυψη που του
Ωδή —Βαλερύ Λαρμπώ— Μετάφραση: Τάκης Σινόπουλος Δώσε μου το μεγάλο σου θόρυβο, το γλυκό μεγάλο σου περπάτημα, το κύλισμά σου το νυχτερινό ανάμεσα στην πάμφωτη
—της Μαρίας Κατσουνάκη— Η επόμενη μέρα μιας μεγάλης καταστροφής είναι αποκαλυπτική όχι μόνο για την απώλεια αυτή καθαυτή, αλλά και για τον τρόπο διαχείρισής της.
—του Στέλιου Φραγκούλη— Συννεφιάζει. Άναψε το πορτατίφ. Ο Άγγελος σηκώθηκε, ακούγεται το κουτάλι στο μπρίκι, φτιάχνει τον καφέ του. Έχω πει του ψαρά να μου