—του Στέλιου Φραγκούλη— Με μια ενστικτώδη ορμή εξολόθρευσης η αγέλη των λύκων έπεσε πάνω στο μοναχικό άτομο του είδους τους και μετά από ένα τέταρτο

—του Στέλιου Φραγκούλη— Με μια ενστικτώδη ορμή εξολόθρευσης η αγέλη των λύκων έπεσε πάνω στο μοναχικό άτομο του είδους τους και μετά από ένα τέταρτο
—του Στέλιου Φραγκούλη— Τα τζιτζίκια ήταν εκατοντάδες, απ’ τη ζέστη σ’ έπιανε πονοκέφαλος. Λυπόμουν τους ηλικιωμένους που πήγαιναν στη λαϊκή μες στη ντάλα να βρουν
—του Στέλιου Φραγκούλη— Όποτε βρίσκω συσκευασμένες σύριγγες τις μαζεύω. Συνήθως κάποιο χαρτόκουτο με διάφορα μπιχλιμπίδια της γιαγιάς ακουμπιέται πλάι στο μπλε κάδο. Και μια μικρή
—του Στέλιου Φραγκούλη— Προσπαθώ να ακολουθώ άλλη διαδρομή κάθε μέρα. Για να μην πλήττω στα ίδια σπίτια, δέντρα και πεζοδρόμια. Δε μ’ αρέσει να περπατάω,
—του Στέλιου Φραγκούλη— — Α, αυτό! Αυτό είν’ απ’ την Πόλη! Το ‘χε η γιαγιά μου, κοριτσάκι, είναι για κούκλες. — Τι λέτε; Μα είναι
—του Στέλιου Φραγκούλη— «Σήμερον περί ώραν 13.10 κατερχόμενος εις το δεξιόν κύτος Νο1 μαζί με άλλους συναδέλφους μου προς συνέχισην εργασίας μας εντός αυτού, παρετήρησα