Στη θέση του παλιού

—της Όλγας Σελλά—

Το θέμα είναι όταν διαλύεται ή παύεται κάτι να μπαίνει στη θέση του κάτι άλλο, υγιέστερο και ασφαλώς αποτελεσματικότερο. Το πολύ κοντινό προηγούμενο διάστημα, ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού στην ουσία ανακοίνωνε τη διάλυση του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ). Στη συνέντευξη Τύπου που είχε ακολουθήσει στις αρχές Ιανουαρίου (κι αφού είχε χυθεί πολύ μελάνι από πολλές πλευρές, κι αφού δημουργήθηκαν, για μία ακόμη φορά, μέτωπα, όχι όμως και σαφή κριτήρια για τη συνέχιση της ύπαρξης του ΕΚΕΒΙ και συγκεντρώθηκαν, βεβαίως, οι απαραίτητες υπογραφές), ο αναπληρωτής υπουργός υποσχέθηκε ότι η Διεύθυνση Γραμμάτων του υπουργείου θα αναλάβει κατ’ αρχάς να διεκπεραιώσει τις άμεσες και επιβεβλημένες υποχρεώσεις του οργανισμού που έπαψε να υπάρχει.

Η πρώτη άμεση υποχρέωση του ΕΚΕΒΙ είναι η πραγματοποίηση της 10ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης, που είναι ορισμένο να πραγματοποιηθεί τον Μάιο, αμέσως μετά το φετινό Πάσχα. Ομως, κάποιοι αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα. Τα προηγούμενα χρόνια η ΔΕΒΘ είχε δώσει σπουδαία δείγματα, αλλά είχε δεχθεί και κριτική για τις ατέλειές της. Όμως, οι άνθρωποι του ΕΚΕΒΙ είναι οι μόνοι που έχουν την τεχνογνωσία και την εμπειρία να την πραγματοποιήσουν.

Οι πληροφορίες που ολοένα και ηχηρότερα ακούγονται μιλούν για επιφυλακτικότητα (στην καλύτερη περίπτωση) και καχυποψία (στη χειρότερη). Κάποιες άλλες πληροφορίες μιλούν για πολλά κέντρα αποφάσεων, για την εμφάνιση της εθνικής γκρίνιας ανάμεσα στους εκδότες και τους συλλογικούς τους φορείς. Μερίδα εκδοτών ζητάει μεγάλες εκπτώσεις στα μεγάλα περίπτερα. Επίσης, ακούστηκαν και προτάσεις που έλεγαν να μετακινηθεί, μόνο για φέτος, η πραγματοποίηση της ΔΕΒΘ το φθινόπωρο, αφού είναι ήδη πάρα πολύ αργά για να οργανωθεί μια έκθεση στο επίπεδο των προηγουμένων, μια που χάθηκε πολύτιμος καιρός. Όσοι γνωρίζουν καλά τα πράγματα λένε, πολύ κομψά είναι η αλήθεια, ότι «οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές». Το βασικότερο είναι ότι χάνεται πολύτιμος χρόνος για συνεννοήσεις ανάμεσα σε πολλούς αρμοδίους.

Τι έχουμε, λοιπόν, μέχρι στιγμής; Την κατάργηση ενός οργανισμού, όπου είχαν διαπιστωθεί (και υπήρχαν) προβλήματα από τη μία. Από την άλλη, μια πολιτεία που φαίνεται σαν να μην είχε πρόταση για το τι και το πώς θα αντικαταστήσει ό,τι υπήρχε. Κι αυτό είναι επίσης μεγάλο πρόβλημα.

Κανείς δεν είναι σίγουρος για το πώς θα είναι η φετινή ΔΕΒΘ. Το πιο πιθανό είναι να μοιάζει πολύ με τις προηγούμενες, μια που δεν υπάρχει ο χρόνος (ούτε η εμπειρία ούτε η ανάληψη του ρίσκου) για δοκιμές. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως (και όσες το παλιό παύει να υπάρχει), ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να κάνεις κάτι που θα μοιάζει με το παλιό. Γιατί μ’ εκείνο θα συγκριθεί το καινούργιο και δεν έχει πολλές πιθανότητες να κερδίσει, μια που δεν έχει αντίστοιχη εμπειρία.

Πηγή: Η Καθημερινή