Κατηγορία: De profundis

—του Τέλη Σαμαντά— 24 Ιουλίου του 1974. Το μήνυμα έχει διαδοθεί, η χούντα έχει καταρρεύσει, έρχεται ο Καραμανλής. Τα κόμματα της Αριστεράς συνεδριάζουν για να

—του Γιώργου Ζεβελάκη— Μια παράμερη γωνιά στο κέντρο του Ηρακλείου, που δεν της δίνει σήμερα κανείς σημασία. Μοιάζει πιο πολύ με εγκαταλειμμένο κοτέτσι, στενό, ανήλιο,

—του Δημήτρη Κάπου— Στην Κούβα πήγα πριν γίνει της μόδας. Σχεδόν με το ζόρι, περιμένοντας —όπως είχα πει— να δω «μια Βουλγαρία με φοίνικες». Σε

—του Ηλία Ζαράνη— Με αφορμή αφενός την πρόσφατη υπεράσπιση του Ιάσωνα Φωτήλα απ’ τον Σπύρο Λυκουδη, που χωρίς να συμφωνεί με την πολιτική του άποψη καταδίκασε τα

Παιδί αριστερών στη χούντα —του Γιώργου Γλυκοφρύδη— Την 21η του Απριλίου του 1967 ήμουν 2,5 ετών ακριβώς. Ούτε, καν, τριών. Τώρα, τι διαφορά κάνει το 2,5

—του Σόλωνα Σαρακενίδη— Η 21η Απριλίου 1967 μου δημιούργησε ακόμη ένα πρόβλημα, εκτός των άλλων. Ήμουν —όπως και τώρα είμαι— δισυπόστατος. Αγαπούσα και το ποδόσφαιρο και

—της Ελένης Κεχαγιόγλου— Στο μετρό. Νωρίς το βράδυ, γύρω στις 8. Ένα κοριτσάκι ήταν δεν ήταν 6 χρονών. Καθόταν στην εξωτερική πλευρά μιας τετράδας καθισμάτων

—του Μιχάλη Κυριακίδη— H Μαρία ήταν μια κοπέλα 24 ετών, παντρεμένη με τον Νικόλα με τον οποίο απέκτησαν δύο παιδιά, δύο κοριτσάκια. Ζουσε σε ένα

—της Ρούλας Καλαρά— Με αφορμή αυτό το μικρό, το δειλό βηματάκι της Σίας Αναγνωστοπούλου, το τόσο ευπρόσδεκτο και επαινετέο από όλους τους προοδευτικούς, δημοκράτες και

—της Ρηγούλας Γεωργιάδου— Ήταν ένας χειμώνας από τους πέντε που πέρασε εκεί η μισή μου φαμίλια. Πρώτα έφυγε ο πατέρας και η μαμά, κάπου ενδιάμεσα

—του Σόλωνα Σαρακενίδη— Ήταν νωρίς το απόγευμα, όταν κατέβηκα με τα πόδια από τους Αμπελόκηπους της Θεσσαλονίκης, όπου έμενα τότε, προς το κέντρο. Τέσσερα-πέντε χιλιόμετρα βάδην.