10|

10|Subkultur 90+
Δίσκοι που επιμένουν να στριφογυρνούν στο μυαλό των συντελεστών του dim/art

—του Διονύση Νοταράκη—

—————————————————————————————————————- 

Dot Hacker – Inhibition

ORG Music – 2012 

Και αυτό το δεκαήμερο θα καταπιαστούμε με έναν δίσκο που, παρά τη γενικότερη απέχθεια που τρέφουμε στο dim/art προς οποιαδήποτε ταμπέλα, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «πειραματικός». Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν τα μέλη των Dot Hacker είχαν εκ των προτέρων στο μυαλό τους να δημιουργήσουν ένα τέτοιο album ή αν ήταν το αποτέλεσμα των πολλών διαφορετικών διαδρομών που ακολούθησαν πριν τη δημιουργία της ή αν, τελικά, αυτά τα δυο λειτούργησαν συνδυαστικά. Οι πληροφορίες πάντως θέλουν και την ένταξη του Josh Adam Klinghoffer στους Red Hot Chili Peppers —ο οποίος παρεμπιπτόντως το 2012 έγινε ο νεότερος μουσικός που κατάκτησε μια θέση στο Rock and Roll Hall of Fame— να παίζει σημαντικό ρόλο στην τρίχρονη καθυστέρηση που μεσολάβησε από την ολοκλήρωση της ηχογράφησης του album ως την κυκλοφορία του, την πρωτομαγιά του 2012.

Η συνάντηση session μουσικών σε σταθερό σχήμα πάντα ενέχει τέτοιου τύπου ρίσκα, αυτή τη φορά όμως το αποτέλεσμα ήταν αντάξιο της αναμονής. Το Inhibition, το album αυτής της μπάντας των μουσικών νομάδων που δανείστηκε το όνομα της από τη γιαγιά του drummer Eric Gardner, αποτελεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ακούσματα που άφησε πίσω του το 2012. Οι ίδιοι περιγράφουν τη μουσική τους ως “architectural, built on a foundation of bold, manipulated tones and supported by lush eclectic textures and angular rhythm. The band’s enigmatic sound comes from the collaboration of friends and founding members, Josh Klinghoffer, Clint Walsh, Eric Gardner and Jonathan Hischke”. Έτσι και ο δίσκος που ακολούθησε το ομότιτλο EP. Ακροβατεί ανάμεσα σε σκληρά riffs, αγχωτικές μελωδίες, επιλεκτικά τοποθετημένα trip hop στοιχεία, new wave απαισιοδοξία, grungy ρυθμούς και funky μπασογραμμές, ενώ όλα αυτά τέμνονται από τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Josh Adam Klinghoffer.

Το εντυπωσιακό είναι πως, παρά το ότι όλες οι συνθέσεις στηρίζονται στα πολύ πρωταρχικά όργανα που συγκροτούν μια rock ‘n’ roll μπάντα (κιθάρα, μπάσο, keyboards), οι εξαιρετικά ταλαντούχοι μουσικοί καταφέρνουν να εξαντλήσουν τις δυνατότητες των οργάνων, χωρίς όμως να φτάνουν σε ακρότητες. Τα solos, ίσως το πιο προσφιλές πεδίο επιδειξιμανίας, είναι μετρημένα και ουσιαστικά, ενώ ο δίσκος στο σύνολο του δίνει την αίσθηση πως δεν έχει ούτε κάτι περιττό ούτε και του λείπει τίποτα. Είναι σίγουρο πως οι Dot Hacker θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα συγκρότημα-αναφορά στον σύγχρονο εναλλακτικό ήχο αλλά είναι επίσης (σχεδόν) σίγουρο πως δεν θα το κάνουν αφού δεν είναι ξεκάθαρο αν τα ταλαντούχα μα πολυάσχολα μέλη της μπάντας θα καταφέρουν να συναντηθούν ξανά. Αυτό που είναι όμως απολύτως σίγουρο είναι ότι, αν τα καταφέρουν, τότε το αποτέλεσμα θα είναι πολύ διαφορετικό. Η τρομερή αυτή τετράδα φαίνεται όχι μόνο να έχει την ικανότητα να εξελίσσεται αλλά και να αποτυπώνει την εξέλιξη αυτή στον ήχο της.

8/10

Προηγούμενες κριτικές δίσκων subkultur90+