Παράπλευρη ωφέλεια

—της Όλγας Σελλά—

Προσπερνάμε συνήθως ό,τι θεωρούμε διαρκώς δίπλα μας, ό,τι πιστεύουμε ότι και αύριο θα είναι εκεί. Συνήθως αυτό γίνεται στους τόπους της μόνιμης κατοικίας μας. Η καθημερινή μας κίνηση στην Αθήνα, π.χ., είναι βιαστική, αγχωμένη, πιεσμένη για να προλάβουμε… Το πιο πιθανό είναι κατηφορίζοντας τη λεωφόρο Συγγρού να μην έχουμε σηκώσει το κεφάλι μας για να δούμε τη νέα όψη του ΦΙΞ που έχει αποκαλυφθεί δίνοντας νέα ζωή σ’ ένα παλιό βιομηχανικό κτίριο και έναν νέο χώρο πολιτισμού στην Αθήνα. Κι όμως είναι εκεί, περιμένοντας την ερχόμενη χρονιά να φιλοξενήσει έργα σύγχρονης τέχνης και να γίνει ακόμη ένας σταθμός στον πολιτιστικό χάρτη της Αθήνας.

Εξίσου πιθανό είναι να προσπερνούσαμε το κουρασμένο πρόσωπο του Εθνικού Κήπου. Με τη συμβολή και πάλι της τέχνης, ο τόπος που έχει συνδεθεί με την παιδική ηλικία πολλών γενεών (και των σημερινών) ανανεώνεται. Σύντομα θα γεμίσει έργα τέχνης και θα είναι έτοιμος να μας προσκαλέσει για να δούμε τι έκρυβαν τα πανύψηλα πια δέντρα του.

Εξίσου βιαστικά —ή μήπως αδιάφορα;— προσπερνάμε κτίρια που κρύβουν μεγάλη ιστορία. Δίνουμε στον εαυτό μας την εύκολη δικαιολογία ότι «θα πάμε αύριο». Μια τέτοια περίπτωση, εκείνων των κτιρίων που είναι δίπλα μας κι έχουν μεγάλη ιστορία που δεν την ξέρουμε και διαρκώς αλλάζουν ημερομηνίες στον προγραμματισμό των μελλοντικών μας επισκέψεων, είναι το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών στην οδό Παπαρρηγοπούλου, στην πλατεία Κλαυθμώνος. Αφορμή γι’ αυτή την επίσκεψη στο μουσείο, έμμεση προς το παρόν, ήταν ένας νέος χώρος εστίασης που άνοιξε στις πίσω αυλές του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών. Ενας χώρος σε τρία επίπεδα, πνιγμένος στα φυτά και στα δέντρα, που έχει αναδείξει τα μισογκρεμισμένα απομεινάρια των παλιών κτισμάτων και αποτελεί όχι μόνο ακόμη μία μικρή όαση στο κέντρο της πόλης, αλλά και μια άμεση υπενθύμιση ότι αν μπούμε στο εσωτερικό του κτιρίου, θα θαυμάσουμε κι άλλα πράγματα. Ετσι κι αλλιώς μερικά αγάλματα της ελληνιστικής περιόδου βρίσκονται ήδη στον διάδρομο του χώρου που θα στεγάσει το χειμωνιάτικο καφέ του μουσείου (προς το παρόν, και μέχρι την ερχόμενη άνοιξη, θα λειτουργεί τις ώρες που λειτουργεί το μουσείο).

Κι επειδή στη νέα σχέση των μουσείων με την πόλη όπου βρίσκονται ξεχωριστό ρόλο παίζουν και οι χώροι ξεκούρασης, τα καφέ ή τα εστιατόρια που διαθέτουν, το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών μάλλον διαθέτει ένα από τα καλύτερα καφέ της Αθήνας αυτή τη στιγμή.

Σκεφτόμουν ότι μια τέτοια ευκαιρία, μια διαδρομή με λιγότερη βιασύνη, χωρίς σκοπό ενίοτε, μια βόλτα χαλάρωσης δηλαδή, ήταν η προχθεσινή Κυριακή, με κίνητρο την εν δυνάμει κατανάλωση στα ανοιχτά καταστήματα. Είναι δηλαδή η γνωριμία με την πόλη μια «παράπλευρη ωφέλεια», ένα παράπλευρο όφελος, πέρα από την πιθανή ενίσχυση της κατανάλωσης και της αγοράς.

Πηγή: Η Καθημερινή

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Copy-paste