Μετά από τη μνημειώδη περσινή ρετροσπεκτίβα σε τρία μουσεία ταυτόχρονα, φέτος την άνοιξη ο James Turrell επέστρεψε στις γκαλερί (και συγκεκριμένα στην Pace Gallery του Λονδίνου) με μια συλλογή από τα πιο πρόσφατα έργα του. Η έκθεση —που τελειώνει μεθαύριο— αποκάλυψε το συνεχιζόμενο ενδιαφέρον του Turrell στο φως ως διαμεσολαβητή του χώρου, καθώς με τη χρήση LED επιτυγχάνει να δημιουργήσει την ενδιαφέρουσα ψευδαίσθηση συνεχούς μεταβολής στη διάσταση του βάθους.
«Η αντικειμενικότητα αποκτάται με την αποστασιοποίηση. Καθώς εμπλουτίζεις ένα χώρο με νέο όραμα, αρχίζεις να μπορείς να “δεις τον εαυτό σου να κοιτάει”», γράφει ο Turrell στο δελτίο τύπου για την έκθεση. Και είναι αυτή η απόπειρα αντικειμενικότητας για το χώρο η οποία βρίσκεται στην καρδιά της γοητείας που ασκεί στον καλλιτέχνη το φως και το χρώμα. Η δουλειά του, τα τελευταία χρόνια, γίνεται όλο και πιο περίπλοκη κάτι το οποίο γίνεται έντονα αισθητό και στην τρέχουσα έκθεση με τη χρήση εξελιγμένων συστημάτων ελέγχου του φωτισμού LED, τα οποία του δίνουν τη δυνατότητα να δημιουργήσει σχολαστικά σχεδιασμένες φωτεινές φόρμες σε επίπεδες επιφάνειες, που όμως δίνουν την παραπλανητική αίσθηση του βάθους και της ύπαρξης διαστήματος εντός του πλαισίου τους.
Σε πολλές περιπτώσεις οι επισκέπτες αναγκάστηκαν να περιμένουν στην ουρά μέχρι και 30 λεπτά της ώρας για να μπουν σε δωμἀτιο όπου υπήρχε μια από τις εγκαταστάσεις του, μιας και δύο από τα έργα δεν είχαν παρουσιαστεί ποτέ ξανά στο κοινό και ανήκουν στη νέα σειρά με τίτλο Wide Glass, η οποία χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη αντιστικτικού φωτισμού (δύο προβολείς εγκατεστημένους πάνω από τον υαλοπίνακα που βρίσκεται στο κέντρο του τοίχου): ένα παιχνίδι με το σχήμα και το χρώμα που ξεδιπλώνεται όσο το παρατηρεί ο θεατής.
Όπως το μνημειώδες installation στο Guggenheim της Νέας Υόρκης πέρσι το καλοκαίρι, έτσι και σ’ αυτή την έκθεση, στα έργα του εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τη δυνατότητα του φωτισμού LED να αλλάζει χρώμα και ένταση. Με αυτόν τον τρόπο, όσο περισσότερη ώρα κοιτάει ο θεατής το έργο, τόσο περισσότερο αποκτά την αίσθηση ότι βιώνει οπτικά το πέρασμα του χρόνου, καθώς το φως, αργά αλλά σταθερά, αλλάζει χρώμα δημιουργώντας δαχτυλίδια και απροσδιόριστα σχήματα που διαδέχονται το ένα το άλλο. Ο καλλιτέχνης δείχνει να δυναμώνει και να στηρίζεται όλο και πιο πολύ στις δυνατότητες που του προσφέρουν τα ψηφιακά συστήματα· και καθώς τα έργα του μεγαλώνουν με κινητήριο δύναμη την τεχνολογία, ο ίδιος κατορθώνει να εμβαθύνει στην ανθρώπινη αντίληψη.
Πηγή: Artobserved. Μετάφραση για το dim/art: Μαρία Τσάκος.
* * *
Δείτε εδώ παλαιότερη ανάρτηση του dim/art για τον James Turrell
* * *
Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Εικαστικά
dimart 
Σχολιάστε