Βαθιά μέσα στην κοιλάδα του Shikoku, στην Ιαπωνία, υπάρχει ένα γραφικό χωριουδάκι που λέγεται Nagoro ─μια ήσυχη αγροτική περιοχή όπου η ζωή κυλάει με ταχύτητα μικρότερη από εκείνη με την οποία κινείται η υπόλοιπη χώρα. Στο χωριό αυτό κατοικούν μόνιμα λιγότεροι από 50 άνθρωποι.
Ένας από του κατοίκους είναι και η καλλιτέχνις Ayano Tsukimi. Η Tsukimi έζησε μακριά από το χωριό για δέκα χρόνια κι όταν τελικά επέστρεψε, έμαθε με λύπη πως πολλοί από τους παλιούς της φίλους και γείτονες είχαν φύγει από τη ζωή.
Μια μέρα, έφτιαξε ένα σκιάχτρο να διώχνει τα πουλιά από το χωράφι της. Η μορφή του της θύμισε αμυδρά τον πατέρα της και κάπως έτσι της ήρθε για πρώτη φορά η έμπνευση: αποφάσισε να κάνει παρόμοιες κούκλες, σε φυσικό μέγεθος, που να μοιάζουν με όσους είχαν είτε φύγει από το χωριό, είτε πεθάνει, για να της θυμίζουν τη φιλία που είχε αναπτύξει μαζί τους και το ρόλο τους στη μικρή κοινωνία του χωριού.
Από εκείνη τη στιγμή και ως σήμερα η Ayano έχει φτιάξει 350 κούκλεις που αναπαριστούν τους παλιούς κατοίκους του Nagoro. Τις τοποθετεί σε διάφορα σημεία μέσα στο χωριό, εκεί όπου κάποτε έζησαν, εργάστηκαν, σύχναζαν ή περνούσαν τις διακοπές τους. Ο επισκέπτης θα βρει τις κούκλες στα χωράφια, κοντά σε λιμνούλες ή και καθισμένες με φυσικότητα κοντά στο δρόμο, σα να παρακολουθούν με ενδιαφέρον τους περαστικούς.
Σύντομα, η είδηση για τον φόρο τιμής που είχει αποτίσει στους παλιούς κατοίκους με τις κούκλες της η Ayano κυκλοφόρησε και κάποια στιγμή έφτασε μέχρι τ’ αυτιά του γερμανού κινηματογραφιστή Fritz Schumann. Με την παρόρμηση να μάθει ακόμα περισσότερα, ο Schumann ταξίδεχε ώς το μακρινό Nagoro και εντόπισε την 64χρονη καλλιτέχνιδα για την ρωτήσει σχετικά με την ενδιαφέρουσα (αν και κάπως παράδοξη) ωδή της στους αγαπημένους αποδημήσαντες (εντός κι εκτός εισαγωγικών).
Το αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης αποτυπώνεται στο σύντομο ντοκιμαντέρ με τίτλο Η κοιλάδα με τις κούκλες, μια πολύ προσεγμένη και ευαίσθητη δουλειά και ένα εξαιρετικό αισθητικά αποτέλεσμα.
Πήγη: So bad So good
* * *





Σχολιάστε