Μοντγκόμερι, Αλαμπάμα 1955-56, κατά τη διάρκεια του μποϊκοτάζ των λεωφορείων. Ποικίλοι τρόποι διαχωρισμού λευκών και μαύρων επιβατών ίσχυαν σε διαφορετικές περιοχές των ΗΠΑ· στο Μοντγκόμερι, οι μαύροι επιβάτες έπρεπε να μπαίνουν από την μπροστινή πόρτα για να πληρώσουν, μετά να κατεβαίνουν και να ξαναμπαίνουν από την πίσω για να καθίσουν στην πίσω θέσεις. Οι λευκοί γέμιζαν τις μπροστινές θέσεις, οι μαύροι τις πίσω και, όταν γέμιζε το λεωφορείο και έμπαινε λευκός, έπρεπε η πρώτη σειρά μαύρων να αδειάσει προκειμένου να καθίσει ο νέος επιβάτης. Την 1η Δεκεμβρίου του 1955, η Rosa Parks, ράφτρα στο επάγγελμα και ακτιβίστρια των δικαιωμάτων των μαύρων, αρνήθηκε να σηκωθεί από τη θέση της· στην Αλαμπάμα δεν ήταν μεν νομικά κατοχυρωμένος ο διαχωρισμός στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ο οδηγός ωστόσο είχε το δικαίωμα τα καθορίζει ποιος κάθεται πού — έτσι η Parks συνελήφθη επειδή δεν υπάκουσε στην εντολή του James F. Blake (με τον οποίον είχε προηγούμενα, καθώς μια φορά έφυγε προτού εκείνη προλάβει να επιβιβαστεί από την πίσω πόρτα, ενώ είχε ήδη πληρώσει το εισιτήριο) και καταδικάστηκε σε πρόστιμο 10$. Την επόμενη μέρα άρχισε να οργανώνεται το μποϊκοτάζ των μαύρων στα ΜΜΜ, με συμμετοχή του Martin Luther King στην οργάνωση (το FBI έκανε λόγο για «αγκιτάτορες μεταξύ των νέγρων») και με τον προσεκτικά και όχι μαξιμαλιστικά επιλεγμένο στόχο ο διαχωρισμός να είναι σταθερός, δηλαδή να κάθονται στο μισό λεωφορείο οι λευκοί και στο μισό οι μαύροι και, αν γεμίσει το μισό των λευκών, να μην πρέπει οι μαύροι να σηκωθούν. Γρήγορα φάνηκε ότι η συμμετοχή ήταν εντυπωσιακή, οι δε μαύροι οδηγοί ταξί άρχισαν να χρεώνουν την κούρσα δέκα σεντς, όσο και το αντίτιμο του εισιτηρίου. Οι συμμετέχοντες οργανώθηκαν ώστε να μετακινούνται όσο το δυνατόν με ΙΧ αυτοκίνητα, ή χρησιμοποιούσαν ποδήλατα, ή περπατούσαν — ακόμη και τα κάρα ξαναβγήκαν στους δρόμους. Η Κου Κλουξ Κλαν απάντησε με βόμβες στις εκκλησίες τους και με προπηλακισμούς. Αρκετοί ηγέτες του μποϊκοτάζ κατηγορήθηκαν για συνωμοσία και ο King πέρασε δύο εβδομάδες στη φυλακή, γεγονός που εν τέλει ευνόησε το κίνημα, καθώς η υπόθεση απέκτησε τεράστια δημοσιότητα σε όλη τη χώρα. Το μποϊκοτάζ κράτησε λίγο περισσότερο από έναν χρόνο, μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου του 1956, και έφερε τα ΜΜΜ του Μοντγκόμερι στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης. Εν τέλει, και μετά από ευνοϊκές αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, οι αρχές της πόλης ουσιαστικά κατάργησαν τον διαχωρισμό λευκών και μαύρων επιβατών. Το μποϊκοτάζ είχε πετύχει πολύ περισσότερα από τον αρχικό του στόχο και αποτέλεσε τεράστιας σημασίας σταθμό στο κίνημα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ισότητα στις ΗΠΑ.
—Επιλογή φωτογραφίας / κείμενο: Γιώργος Τσακνιάς—
Ο φωτογράφος ως σιωπηλός μάρτυρας της ιστορίας. Φωτογραφίες —αστείες, περίεργες, σπάνιες, νοσταλγικές— που αποκαλύπτουν ή υπενθυμίζουν πώς ήταν κάποτε ο κόσμος. Κάθε Τρίτη και Παρασκευή στο dim/art.
* * *
Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Vintage
dimart 
Σχολιάστε