Catena mundi
—Ίβαν Λάλιτς—
Μετάφραση: Τάσος Δενέγρης
Λόφοι της Θράκης, Ιλλυρικά βουνά
Αγαπώ τα φθαρμένα σας τοπωνύμια που απάλυνε ο χρόνος
Όπως οι χείμαρροι λειαίνουν τα τραχιά χαλίκια·
Θυμάμαι
Τα ουράνιά σας σύνορα ν’ αμφισβητούνται μες στην ομίχλη
Πράσινα κι άσπρα μετά τη βροχή·
Ταξιδεύω
Σε πεδιάδες με ποτάμια, όπου η θύελλα λέει μεγαλοφώνως
Το αλφάβητο των εθνών εν κινήσει, και τα φύλλα
Είναι σαν φλόγα, κι οι φωνές των πουλιών απ’ τα ύψη,
Ανοίγουν ξανά τις παλιές τις πληγές του αέρα·
θα ‘πρεπε ίσως να σταματήσω εδώ ─
Όμως πιο όμορφη φαίνεσαι από την άλλη πλευρά,
Ομορφότερη σε χάρτες παλιούς που κιτρινίζουν
Με την εισβολή του φθινοπώρου·
κολόνες τ’ ουρανού
Αθέατοι λόφοι σε μάτι που δεν αγαπά
Πίνω φως και νερό απ’ το χέρι μου, στους πρόποδες
Μιας κορυφής ανεξακρίβωτης· οι νεκροί ήρεμα με παρατηρούν
Από κάτω απ’ τις ρίζες, κάτω απ’ τις πέτρες.
* * *
Άλλα ποίηματα, άλλων εβδομάδων
dimart 
Σχολιάστε