Αυτό δεν είναι τραγούδι #57
Dj της ημέρας: Γιάννης Παπαθεοδώρου
Το 1987 κυκλοφορεί το Frank’s Wild Years του Tom Waits. Είναι μια μουσική αφήγηση που στηρίζεται στον Frank O’ Brien ∙ έναν ήρωα που υποτίθεται ότι φεύγει από τη μικρή γενέθλια πόλη για να γίνει σταρ και να ζήσει το «αμερικανικό όνειρο» ∙ έστω στην ευρωπαϊκή του εκδοχή. Μέσα από τη ματαίωση αυτού του ονείρου, ο Frank θα ανακαλύψει πως δεν μπορεί να ζήσει πέρα από τα όρια του γενέθλιου τόπου και την αρχική «αθωότητα» των ονείρων του. Ο δίσκος είναι σκοτεινός και μελαγχολικός αλλά η ενορχήστρωση του τραγουδιού, όπως και η «ειρωνική κακοφωνία» του Tom Waits, αλλάζει, όπως πάντα, όλη τη μουσικολογική σχέση μεταξύ μορφής και περιεχομένου.
Το τραγούδι τυπικά μιλάει για τις υποσχέσεις, τους όρκους και τους δεσμούς που δεν «κρατήθηκαν». Αλλά διεκδικεί επίσης μια διαφορετική αυτογνωσία μέσα από την ομολογία αυτής της αποτυχίας. Ακροβατώντας ανάμεσα σε καμπαρέ της Βαϊμάρης και σε αμερικανικό music hall, το τραγούδι αναφέρεται στα συναισθήματα της απώλειας αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και ένα στοχαστικό σχόλιο γύρω από την «εργασία του ονείρου». Η ερμηνεία του T.W. περιγράφει τον αυτοβιογραφικό απολογισμό μιας ζωής με ένα τόνο λυρικής αισιοδοξίας. «Σαν να είχαν όλα ξαναγίνει / από λεπτότατη οδύνη», που λέει κι ο Διονύσης Καψάλης. Αφιερωμένο εξαιρετικό «στην παρέα της Σαΐτας» για το ρεμβασμό του Δεκαπενταύγουστου.
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι.
* * *
Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια
dimart 
Σχολιάστε