Carlton Hotel, Γενεύη, Σεπτέμβριος 1933: ο φωτογράφος Alfred Eisenstaedt καλύπτει τη συνέλευση της Κοινωνίας των Εθνών. Τραβάει μερικές φωτογραφίες του Γιόζεφ Γκαίμπελς, μέχρι που εκείνος αναγνωρίζει τον γερμανοεβραίο φωτογράφο και το βλέμμα του γεμίζει μίσος. «Το 1933», αφηγείται ο Eisenstaedt στην αυτοβιογραφία του Eisenstaedt on Eisenstaedt: A Self-Portrait το 1985, «ταξίδεψα στη Λωζάνη και στη Γενεύη για τη 15η συνέλευση της Κοινωνίας των Εθνών. Εκεί, στον κήπο του ξενοδοχείου, κάθεται ο δρ. Γιόζεφ Γκαίμπελς, υπουργός προπαγάνδας του Χίτλερ. Χαμογελά, αλλά όχι σε μένα. Κοιτούσε κάποιον στα αριστερά μου. Ξαφνικά με εντοπίζει κι εγώ τραβάω φωτογραφία. Αλλάζει έκφραση: τα μάτια του μίσους. Ήμουν εχθρός του; Πίσω του στέκεται ο γραμματέας του, ο Walter Naumann, με το μουσάκι, και ο διερμηνέας του Χίτλερ, ο δρ. Paul Schmidt… Με έχουν ρωτήσει πώς ένιωθα καθώς φωτογράφιζα αυτούς τους ανθρώπους. Φυσικά, δεν ήταν ό,τι πιο ευχάριστο, όταν όμως κρατάω την κάμερα στο χέρι δεν νιώθω φόβο». Ο Alfred Eisenstaedt πέθανε στις ΗΠΑ στα 95 του. Υπήρξε ένας από τους πιο γνωστούς φωτογράφους του περιοδικού Life, με 90 εξώφυλλα του περιοδικού να φέρουν δικές του φωτογραφίες. Εκτός από τα «μάτια του μίσους», το πορτρέτο του Γκαίμπελς, στον Eisenstaedt οφείλουμε και άλλες εμβληματικές φωτογραφίες, όπως το φιλί ενός ναύτη με μια κοπέλα τη μέρα που τέλειωσε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (V-J Day in Times Square) κ.ά.
—Επιλογή φωτογραφίας / κείμενο: Γιώργος Τσακνιάς—
Ο φωτογράφος ως σιωπηλός μάρτυρας της ιστορίας. Φωτογραφίες —αστείες, περίεργες, σπάνιες, νοσταλγικές— που αποκαλύπτουν ή υπενθυμίζουν πώς ήταν κάποτε ο κόσμος. Κάθε Τρίτη και Παρασκευή στο dim/art.
* * *
Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Vintage
dimart 
Σχολιάστε