Νέα Υόρκη, 1980: Πρώτο πρωτάθλημα των «Εισβολέων του Διαστήματος», διοργανωμένο από την Atari. Οι «Space Invaders» (スペースインベーダ στα γιαπωνέζικα), σχεδιάστηκαν από τον Τομοχίρο Νισικάντο και βγήκαν στην αγορά το 1978. Ήταν το παιχνίδι που που έφερε την επανάσταση στα video games. Γενάρχης της κατηγορίας shooting (τα παιχνίδια όπου πυροβολείς ό,τι κινείται), οι «Εισβολείς» έδωσαν την πρώτη ώθηση για την κυριαρχία των action games. Ο Τομοχίρο Νισικάντο τους σχεδίαζε ένα χρόνο και χρειάστηκε να κατασκευάσει και το κατάλληλο hardware ώστε να μπορεί να υποστηριχτεί το παιχνίδι όπως το είχε συλλάβει. Είναι το πρώτο διαδραστικό παιχνίδι, όπου οι «εχθροί» ανταποδίδουν τα πυρά του παίχτη και προσαρμόζουν τις κινήσεις τους στις δικές του. Επίσης, οι «Εισβολείς» εισήγαγαν την προσωπική σχέση του παίχτη με το παιχνίδι και την έννοια του high score, μιας και έδιναν τη δυνατότητα στον κάθε χρήστη να παίζει με το δικό του όνομα ή ψευδώνυμο και να αποθηκεύει το σκορ του, εφόσον ήταν στη λίστα των κορυφαίων σκόρερ, κάνοντας έτσι ένα τεράστιο βήμα στον εθισμό στα video games. Αρχικά, οι «εχθροί» είχαν τη μορφή τανκς, πλοίων και αεροπλάνων· τεχνικοί λόγοι (δυσκολίες στη μίμηση της κίνησης) ανάγκασαν τον σχεδιαστή να αναζητήσει άλλες μορφές. Κατέληξε στα θρυλικά τερατάκια των «Εισβολέων», που θυμίζουν χταπόδια, καβούρια και καλαμαράκια, εμπνεόμενος εν μέρει από τον Πόλεμο των κόσμων του Χ. Γ. Ουέλς, την κινηματογραφική μεταφορά (1953) του οποίου ο Τομοχίρο Νισικάντο είχε δει ως παιδί. Η αρχική ονομασία του παιχνιδιού ήταν «Τέρατα του Διαστήματος», την άλλαξαν όμως σε «Εισβολείς» οι υπεύθυνοι της εταιρείας Taito. Το παιχνίδι έγινε φοβερά δημοφιλές μόλις κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία, σε τέτοιο βαθμό που η Κεντρική Τράπεζα αναγκάστηκε να κυκλοφορήσει περισσότερα νομίσματα των 100 γιεν, γιατί η ζήτηση ανέβηκε κατακόρυφα. Στις ΗΠΑ έγινε επίσης χαμός και χιλιάδες άνθρωποι συμμετείχαν στα τοπικά πρωταθλήματα, προκειμένου να προκριθούν στους τελικούς της Νέας Υόρκης. Συνολικά, έλαβαν μέρος στο πρωτάθλημα κάπου 10.000 gamers.
—Επιλογή φωτογραφίας / κείμενο: Γιώργος Τσακνιάς—
Ο φωτογράφος ως σιωπηλός μάρτυρας της ιστορίας. Φωτογραφίες —αστείες, περίεργες, σπάνιες, νοσταλγικές— που αποκαλύπτουν ή υπενθυμίζουν πώς ήταν κάποτε ο κόσμος. Κάθε Τρίτη στο dim/art.
* * *


Σχολιάστε