Το ποίημα της εβδομάδας 22/4

Τα πουλιά

—Γιώργης Παυλόπουλος—

Παραμερίζοντας ένα παλιό φόρεμα με τ’ άρωμά της
βρήκα τούτο το χαρτί γραμμένο σε δύσκολες ώρες
στο πίσω μέρος ενός μηνύματος για διασκέδαση.
Πικρές εικόνες ανάμεσα στα λόγια και η ψυχή
όμοια με το σαλίγκαρο πούχει κολλήσει σ’ ένα κλωνάρι.

Έξω έβρεχε. Η μέρα ήταν θολή.
Ο κόσμος σαν να μην υπήρξε ποτέ.

Μου μιλούσε για τα πουλιά. Κάτω από το κυπαρίσσι
το χώμα μύριζε με τη βροχή. Και τα πουλιά
τα κοίταζα στα μάτια της μονάχα.

Το βράδυ εκείνο δεν πήγαμε στη φιλική διασκέδαση.
Αφήσαμε να ξεχαστεί το μήνυμα.

Την αυγή τα πουλιά κατεβήκαν πλήθος από το φωταγωγό.

* * *

Άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων