Η προσευχή του μάγκα

Αυτό δεν είναι τραγούδι # 322
Dj της ημέρας, η Ελένη Κεχαγιόγλου

Παλιό ρεμπέτικο αγνώστου, που θεωρείται πως ήταν το τελευταίο τραγούδι προτού κλείσει ο τεκές. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, το τραγουδούσαν στους τεκέδες της Θεσσαλονίκης όποτε πέθαινε κάποιος χασικλής.
Συμπτωματικά, κι εγώ το πρωτάκουσα να το παίζει στο κλείσιμο μιας εκδήλωσης το αυτοσχέδιο συγκρότημα των άλλοτε συμφοιτητών στη Θεσσαλονίκη —ο Λεωνίδας, ο Θανάσης και ο Γιώργος, μαζί τους κι ο Γιάννος— και χάζεψα. Ένα αριστουργηματικό τραγούδι, με ομορφιά που σε κάνει να θέλεις να κλάψεις. Η προσευχή αυτή του περιθωριοποιημένου μάγκα προς τον Μεγαλοδύναμο, «ένας χασικλίδικος ύμνος σε κανταδόρικο ύφος με επτανησιακό χρώμα», όπως διάβασα κάπου, είναι, νομίζω, αδύνατον να αφήσει ασυγκίνητο τον ακροατή του.

Όταν φουντώσει ο αργιλές

κι αρχίσει το ντουμάνι

φώναξε τους αρχάγγελους, Θεούλη μου  

να πουν το νάνι-νάνι    

Η μελωδία γδέρνει την ψυχή και ο θάνατος παρουσιάζεται παρηγορητικά, μες στα ντουμάνια, με τους αγγέλους να τραγουδούν το «νάνι-νάνι». Όλο το τραγούδι ανάγεται, με μια «ανάγνωση», σε μια παραβολή για την εφήμερη ζωή.

Η προσευχή του μάγκα. Από χτες έχει κολλήσει στο μυαλό μου. Αυτό δεν είναι τραγούδι, είναι αφιέρωση στους τζάμπα μάγκες που έφεραν εδώ λείψανα με τιμές αρχηγού κράτους, για το εμπόριο της ελπίδας ανθρώπων άρρωστων ή απελπισμένων, στους τολμητίες του δημόσιου βίου.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια