Αυτό δεν είναι τραγούδι #415
Dj της ημέρας, η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου
Παραδόξως, θυμάμαι τη μέρα: στις 16 Αυγούστου 1977 ήμουν ξανά εκεί από όπου μόλις επέστρεψα, και έβλεπα τους μεγάλους ταραγμένους. Υπήρχε μια τηλεόραση που έπαιζε αυτό το κομμάτι. «Τι έγινε;» ρώτησα. «Πέθανε ο Πρίσλεϊ», είπε ο μπαμπάς μου.
Τον ήξερα τον Πρίσλεϊ, βέβαια. Είχαν τρεις-τέσσερις δίσκους οι δικοί μου. Σε όλους φιγουράριζε η ίδια μορφή, το νεανικό, όμορφο, σχεδόν γυναικείο πρόσωπο με το στραβό χαμόγελο και τα κοντά, λαμπερά από την μπριγιαντίνη μαλλιά. Κοίταξα την εικόνα στην τηλεόραση: αυτός ο τύπος με τη γελοία άσπρη στολή, τις φαβορίτες και το κρεμασμένο πρόσωπο δεν έμοιαζε καθόλου με εκείνον που ήξερα για Πρίσλεϊ. «Α, αυτός;» ρώτησα. «Ο άλλος είναι καλά ή πέθανε κι εκείνος;»
https://www.youtube.com/watch?v=Wb0Jmy-JYbA&app=desktop
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
* * *
Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια
dimart 
Σχολιάστε