Υπέρ του τροχαίου ραδιοφώνου

—Κείμενο / αρχείο: Γιώργος Ζεβελάκης—

Οι τεχνολογικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων όλο και παραμερίζουν το ραδιόφωνο ως μέσο επικοινωνίας. Εκεί που φαίνεται να μην χάνει το ρόλο του και να θεωρείται απαραίτητο, είναι στα συγκοινωνιακά μέσα. Η χρησιμοποίησή του σ’ αυτά άρχισε πριν από το 1940, αμέσως μόλις ιδρύθηκε ο Ρ/Σ Αθηνών. Βέβαια, το κομφόρ το είχαν στην αρχή μόνον τα «στίλβοντα αυτοκίνητα», όπως εκείνο που έχει απαθανατίσει στο χρονογράφημά του ο Παύλος Παλαιολόγος: «Ακούοντας το ραδιόφωνο», Ελεύθερον Βήμα, 14/6/1940. Περιγράφει πώς σχηματίστηκε γρήγορα ένα ακροατήριο από πολλούς αγωνιούντες διαβάτες, που σταμάτησαν για ν’ ακούσουν τα μηνύματα του πολέμου από το «τροχαίο ραδιόφωνο».

Το επίθετο «τροχαίος», πάντως, δεν επικράτησε, παρά μόνο συνδεδεμένο με τα σχετικά ατυχήματα.

Christine

—υστερόγραφο του Γιώργου Τσακνιά—

Στην εμβληματική ταινία Christine του Τζον Κάρπεντερ —γυρισμένη το 1983 σε σενάριο του Μπιλ Φίλιπς, το οποίο βασιζόταν στο ομώνυμο βιβλίο του Στίβεν Κινγκ που κυκλοφόρησε τον ίδιο χρόνο—, πρωταγωνιστεί μια στοιχειωμένη Plymouth Fury του 1958 (το αυτοκίνητο φάντασμα, θα έλεγε ο Μίλτος Σαχτούρης). Σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου και της ταινίας, είτε η Christine εκδικείται αμείλικτα τους εχθρούς της είτε κάνει «αθώες» πλάκες και νάζια, το βέβαιο είναι ότι το ραδιόφωνό της παίζει μόνο όταν και ό,τι γουστάρει η ίδια.

* * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Vintage