Εδώ, στη ρωγμή του χρόνου

Αυτό δεν είναι τραγούδι #671
Dj της ημέρας, η Νατάσσα Συλλιγνάκη

Το τραγούδι είναι γραμμένο στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Μα θαρρώ πως αιώνες τώρα είμαστε στη ρωγμή του χρόνου. Σε κείνο το περίεργο σημείο που νομίζεις πως ο χρόνος σταμάτησε, κι επαναλαμβάνεται – σαν τη μέρα της μαρμότας, ένα πράμα. Σ’ ένα μεταίχμιο. Και το μόνο που σου μένει, είναι να ελπίζεις πως θα επαληθευτεί το καλό σενάριο. (Μάταια;)

Το μόνο που μένει, η φωνή του αγαπημένου Νίκου – που παρακαλάς να «κρύφτηκε για να γλυτώσει»:

Σαντάλια του Χριστού, φορώ στα πόδια μου
Πραίτορες, βράχοι πάνω μου σωρό
μα ‘γω θα αναστηθώ

http://www.youtube.com/watch?v=B9GIeee42no

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια