Κατηγορία: Οίνος φιλολόγους ποιεί

—του Παναγιώτη Πούτου— Όσο πιο μεγάλη γίνεται η πολιτισμική και χρονική απόσταση ανάμεσα στο κείμενο και στον αναγνώστη, τόσο πιο δύσκολη γίνεται η κατανόησή του. Στο Φυγή χωρίς τέλος του Γιόζεφ Ροτ πρέπει να ξέρει κανείς πότε έγινε ο Α’ Παγκόσμιος πόλεμος και ποιοι ήταν οι εμπόλεμοι για να καταλάβει την πρόταση «ο λοχαγός του αυστριακού…

—του Παναγιώτη Πούτου— Στο Πώς γίνεται μια διπλωματική εργασία ο Ουμπέρτο Έκο αφηγείται πως, όταν έγραφε τη διδακτορική του εργασία, είχε ανακαλύψει τη λύση ενός ακανθώδους θεωρητικού προβλήματος σε ένα βιβλίο του 1887 γραμμένο από κάποιον παντελώς άγνωστο συγγραφέα, κάποιον αββά Vallet. Χρόνια μετά, όταν θέλησε να δείξει το συγκεκριμένο κείμενο σε κάποιον δημοσιογράφο, ανακάλυψε ότι η…

—του Παναγιώτη Πούτου— Σύμφωνα με την αφήγηση που μας έχει παραδοθεί, ο βασιλιάς Πτολεμαίος Β’ Φιλάδελφος ζήτησε να έρθουν στην Αλεξάνδρεια Εβραίοι μελετητές και ερμηνευτές για να μεταφραστούν τα ιερά βιβλία που επρόκειτο να αποτελέσουν αργότερα την Παλαιά Διαθήκη. Οι Εβδομήκοντα —για την ακρίβεια εβδομήντα δύο, καθώς ήταν έξι από κάθε φυλή του Ισραήλ— εργάστηκαν…

—του Παναγιώτη Πούτου— Οι μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται ποτέ καθολικά αποδεκτές: πάντα υπάρχουν αυτοί που αρνούνται να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα και προσκολλώνται στο παρελθόν. Για παράδειγμα, πολλοί συνεχίζουν να χρησιμοποιούν το πολυτονικό και το παλαιό ημερολόγιο. Δεν πρόκειται για απλή νοσταλγία, γιατί από μόνη της δεν είναι αρκετή για να τροφοδοτήσει διαχρονικά την προσκόλληση στο…

—του Παναγιώτη Πούτου— Οι πρώτες μου αναμνήσεις από τα αρχαία είναι ένα γυναικείο άγαλμα στη στοά του Αττάλου και μια κυριακάτικη βόλτα με τον πατέρα μου έπειτα από βροχή στον Κεραμεικό. Το άγαλμα το άγγιξα, με είχαν μαγνητίσει οι πτυχώσεις του υφάσματος. Το ήξερα πως δεν επιτρεπόταν, όμως με νίκησε η επιθυμία μου να αγγίξω…

—του Παναγιώτη Πούτου— Θυμάμαι αμυδρά τις σχολικές γιορτές τού Πολυτεχνείου στις οποίες μάς αφηγούνταν πώς μπήκε το τανκς στο Πολυτεχνείο την 17η Νοεμβρίου 1973. Είμαι βέβαιος πως άκουγα τη λέξη τανκς, ακριβώς έτσι, tanks, δανεισμένη από τον πληθυντικό της αντίστοιχης αγγλικής λέξης. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν επικράτησαν στη χρήση ο ενικός το τανκ και ο πληθυντικός τα τανκς. Η ηγεμονική…

—του Παναγιώτη Πούτου— Ένα πολύ συνηθισμένο παιχνίδι των παιδιών είναι να κοιτάνε τα σύννεφα και να ανακαλύπτουν σχήματα ζώων ή πραγμάτων.  Καθώς τα σύννεφα βρίσκονται σε διαρκή κίνηση, τα σχήματα δεν μένουν ποτέ ίδια και το παιχνίδι έχει συνέχεια ενδιαφέρον. Αν και αυτό μάς φαίνεται παιδικό παιχνίδι και το απορρίπτουμε ως προϊόν φαντασίας, ωστόσο οι…

  —του Παναγιώτη Πούτου— Ο Αντίοχος Δ΄ ο Επιφανής είχε σκοτωθεί πολεμώντας τους Πάρθους το 164 π.Χ., ενώ την ίδια εποχή οι Μακκαβαίοι ξεσηκώνονταν εναντίον των Σελευκιδών και εγκαθίδρυαν τη δυναστεία των Ασαμοναίων. Την επόμενη χρονιά ένας τοπικός διοικητής θα αποφάσιζε να εκμεταλλευτεί την κατάρρευση της σελευκιδικής εξουσίας και να γίνει και ο ίδιος βασιλιάς:…

—του Παναγιώτη Πούτου— Η μετονομασία τοπωνυμίων στην Ελλάδα είναι μία διαδικασία με την οποία οι περισσότεροι Έλληνες είμαστε εξοικειωμένοι. Σε κάθε περιοχή υπάρχει κοντά στο επίσημο όνομα και ένα όνομα που γνωρίζουν οι ντόπιοι, ειδικά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, το οποίο συνήθως ακούγεται σλαβικό, τούρκικο ή αρβανίτικο. Κάθε παλαιά ονομασία, αφότου έχασε το καθεστώς της…

—του Παναγιώτη Πούτου— Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου του 1910. Τον Νοέμβριο του 1928 έβγαλε ναυτικό φυλλάδιο και τον επόμενο χρόνο μπάρκαρε στο φορτηγό Άγιος Νικόλαος. Ήταν μόλις δεκαεννιά. Τον Ιούνιο του 1933, μετά από τέσσερα χρόνια στη θάλασσα, εξέδωσε με δικά του έξοδα την ποιητική συλλογή Μαραμπού. Στα είκοσι δύο ποιήματα της συλλογής διαβάζουμε…

—του Παναγιώτη Πούτου— Για εμένα η ανάγνωση της ποίησης του Νίκου Καββαδία συνοδευόταν εξαρχής από την αναγκαστική παραδοχή ότι το πλήθος των άγνωστων λέξεων ήταν εξωτικοί ήχοι με θολή σημασία, οι οποίοι αποτελούσαν το θαλασσινό σκηνικό στο θέατρο της απελπισίας του. Δεν έφεραν κάποια ειδική σημασία, αλλά επέτειναν την αίσθηση που μου δημιουργούσε το ποίημα.…