Κατηγορία: Παροράματα και ημαρτημένα
-
«Άνοιξε λίγο το σύρμα»
—της Ελένης Κεχαγιόγλου— «Η Ελλάδα είναι κράτος δικαίου, με ισχυρό δημοκρατικό κεκτημένο και ανθρωπιστική παράδοση. Η αυτοδικία δεν είναι ανεκτή σε καμία έκφανσή της» σημειώνεται στην ανακοίνωση της ελληνικής αστυνομίας που συνοδεύει τη σύλληψη του «ιδιοκτήτη του οχήματος (αλλοδαπού υπηκόου)» ο οποίος φυλάκισε 25 (κατά δική του δήλωση) ή 13 (σύμφωνα με την αστυνομία) μετανάστες…
-
Εξαντλητική δειλία
—της Ειρήνης Σωτηροπούλου— «Κάποιοι έχουν ερμηνεύσει ως ‘πολιτική’ την απόφαση της UEFA να απορρίψει το αίτημα της πόλης του Μονάχου να φωτισθεί το στάδιο του Μονάχου (Allianz Arena) με τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Αντιθέτως, το ίδιο το αίτημα ήταν πολιτικό, αφού σχετίζεται με την παρουσία της εθνικής ομάδας της Ουγγαρίας στην αρένα για το …
-
Αιματοβαμμένη Λευκορωσία
—του Γιώργου Τσακνιά για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα— Η Λευκορωσία, μαζί με την Ουκρανία, την Πολωνία και τις χώρες της Βαλτικής, ανήκει γεωγραφικά σε μια περιοχή που ο Τίμοθι Σνάιντερ εύστοχα ονόμασε «Αιματοβαμμένες χώρες»* («Bloodlands»). Εκατομμύρια άνθρωποι βρέθηκαν επί μιάμιση δεκαετία μεταξύ Χίτλερ και Στάλιν, στο έλεος (το ποιο;) πότε του ενός και πότε του άλλου. Με…
-
«Vaccine» στον ρυθμό του Jolene
Η προσφορά της Ντόλι Πάρτον στη μουσική και στην υγεία —της Εύης Τσακνιά— Διάβασα με μεγάλη χαρά τις προάλλες την είδηση πως η μεγάλη τραγουδίστρια, στιχουργός και συνθέτρια της country μουσικής, η αγαπημένη μου Ντόλι Πάρτον, είναι μεταξύ των βασικών χρηματοδοτών ενός από τα εμβόλια που παρασκευάζονται για τον Covid-19, του εμβολίου της φαρμακευτικής εταιρείας…
-
Ο τοτεμικός χαρακτήρας του Σ. Τσιόδρα και άλλες αστείες ιστορίες
—του Γιώργου Τσακνιά για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα— Από τον George Frazer και το εμβληματικό Golden Bough μέχρι τον Claude Lévi-Strauss και τον Παναγή Λεκατσά, οι ανθρωπολόγοι περιέγραψαν αναλυτικά και ερμήνευσαν το φαινόμενο του τοτεμισμού· ο καθένας με τα εργαλεία του και από τη σκοπιά του, προφανώς, συμφωνούν ωστόσο λίγο πολύ ότι το «τοτέμ» είναι κατά κανόνα…
-
Η Ιερά Σύνοδος, ο Χρουστσόφ και ο Κοέλιο
—του Γιώργου Τσακνιά για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα— Το ότι έχει πολλά κοινά η πίστη στον μαρξισμό-λενινισμό με την πίστη στον χριστιανισμό το ξέραμε: ο τελεολογικός χαρακτήρας, η λύτρωση στο απώτερο μέλλον όπου όλα θα είναι υπέροχα (στον παράδεισο ή στην αταξική κοινωνία), η χαρά της θυσίας και του μαρτυρίου ως τότε κ.λπ. Άλλο ένα κοινό —λεπτομέρεια,…
-
Ο αγενής Γιάνης
—του Γιώργου Γλυκοφρύδη για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα— Στην Ελλάδα, όπως και σε όλες τις χώρες, υπάρχουν διάφορα γεγονότα εγγεγραμμένα στην εθνική συνείδηση πέραν των εθνικών εορτών. Άλλα μικρά που τα θαμπώνει το πέρασμα του καιρού —αλλά και οι άπειροι καλοθελητές παραμορφωτές της Ιστορίας—, κι άλλα μεγάλα, που δεν μπορεί να τα θαμπώσει τίποτε. Ο…
-
Είμαι μια άλλη εικόνα του συνολικού
—της Μαρίας Τοπάλη για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα— Ίσως η μαμά να μην ήταν τελικά και τόσο λουζέρι[1]; «Είμαι μια άλλη εικόνα του συνολικού», λέει σε μια συνέντευξή του ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος («Έχουμε μάθει στην ελληνική κοινωνία το διαφορετικό να το παρατηρούμε πιο έντονα. Αυτό, όμως, είναι το νόημα της συζήτησης. Να πούμε πως δεν είμαι…
-
Οι τρεις κόσμοι της ριζοσπαστικής Αριστεράς
—του Γιώργου Τσακνιά για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα— «Θέλω μόνο να αξιοποιήσω την ευκαιρία που μου δίνετε και να ζητήσω συγγνώμη από τον ΣΥΡΙΖΑ, την κυβέρνηση, τους φίλους και τους συντρόφους μου που τους στενοχώρησα. Δυστυχώς, δεν μπορώ να επανορθώσω με διαφορετικό τρόπο, παρά μόνο με το ελάχιστο που μπορώ, να μην συμμετέχω ως υποψήφια στις εθνικές…
-
Ο πιο κακός συμμαθητής
—του Γιώργου Γλυκοφρύδη για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα— Σύμφωνα με την εναπομένουσα μνήμη μου, τον Μωυσή πρέπει να τον γνώρισα εκεί γύρω στην πρώτη τάξη του Λυκείου: 1981 ή 1980. Εκείνη την εποχή, ο πατέρας μου Πάνος Γλυκοφρύδης ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής στο ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων. Και η εργασία του εκεί πρέπει να διήρκεσε αρκετό καιρό. Θυμάμαι πολλά χρόνια…
-
Όταν το φως πεθαίνει
—του Γιώργου Τσακνιά για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα— Ο Μπρέντον Τάραντ, που σκότωσε τόσους ανθρώπους στο Κράισττσερτς στη Νέα Ζηλανδία, ξεκινά το «μανιφέστο» του με το γνωστό ποίημα του Ντύλαν Τόμας “Do not go gentle into that good night”. Το ποίημα, που είναι μάλλον το πιο διάσημο του Ουαλού ποιητή, τελειώνει με το εξής δίστιχο: Μη στέργεις ήσυχα…
-
Τρία ελληνικά ανέκδοτα
—του Γιώργου Θεοχάρη για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα—— Λένε: «Οι Έλληνες είμαστε ο περιούσιος λαός». Λένε: «Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι». Λένε: «Όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, οι άλλοι (όλοι οι άλλοι!) ζούσαν σε σπηλιές». Λένε πολλά τέτοια, ατελείωτος ο κατάλογος. Και ποιοι τα λένε; Κάποιοι Έλληνες. Όχι όλοι, αλλά πολλοί και διάφοροι – υπερβολικά πολλοί για…
dimart 