Κατηγορία: Copy-paste
-
Οι πολιτικοί αυτοεξόριστοι της Ευρώπης
—της Κατερίνας Οικονομάκου από το insidestory.gr— Και μόνο το όνομα της οργάνωσης διαβάζεται σαν μια πολύ σαφής δήλωση: «Ελεύθερη Ουγγρική Πρεσβεία», ή Freie Ungarische Botschaft (FUB) στα γερμανικά, τη γλώσσα στην οποία γεννήθηκε. Η πρώτη φορά που άκουσα για την ύπαρξη της οργάνωσης ήταν στη διάρκεια μιας συζήτησης με μια Ουγγαρέζα φίλη στο Βερολίνο. Μου έλεγε για…
-
Βασίλης Κικίλιας: Βουλκανιζατέρ
—του Μιχάλη Τσιντσίνη— Και τι έγινε που είναι νεοδημοκράτης; Πρέπει να αποκλείσουμε όσους είναι Νέα Δημοκρατία; Ξεχάσατε ότι η Ν.Δ. είναι το 40%; Να αποκλείσουμε το 40%; Οι κυβερνητικοί, που αντιδρούσαν με αυτές τις ρητορικές ερωτήσεις στον θόρυβο για τους χειρουργικούς διορισμούς διοικητών στα νοσοκομεία, δεν έχουν άδικο. Δεν είναι πρόβλημα αν αυτός που διορίζεται…
-
Θυμωμένο πορτρέτο
—του Γιάννη Παπαθεοδώρου— Στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, οι πολίτες έδωσαν ένα πολιτικό τέλος στη θλιβερή κοινοβουλευτική παρουσία της Χρυσής Αυγής. Το νέο-ναζιστικό μόρφωμα είχε ήδη αρχίσει να διαλύεται μέσα από αποχωρήσεις μελών, εκβιασμούς, αλληλοκατηγορίες και «καρφώματα». Είναι σαφές πως η δίκη της Χρυσής Αυγής ήταν καταλυτική όχι μόνο για τη δημόσια εικόνα του κόμματος αλλά…
-
The real Donald Trump
Twitter, το υπερόπλο του Προέδρου —της Ξένιας Κουναλάκη— Αν το 2008 η νίκη του Μπαράκ Ομπάμα επί του Τζον Μακέιν στις προεδρικές εκλογές αποδόθηκε στην επικράτηση της ψηφιακής εποχής επί της αναλογικής και στη συνέχεια οι Ρεπουμπλικανοί αποδύθηκαν σε αγώνα δρόμου για να φτάσουν τους Δημοκρατικούς σε επίπεδο χειρισμού των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η εικόνα…
-
Η σιωπή των ερειπίων
—του Γιάννη Παπαθεοδώρου— Τι ήταν το «Τείχος του Βερολίνου»; Το τελευταίο και πιο εμβληματικό σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου; Ένα εσωτερικό σύνορο μιας διαιρεμένης πόλης και μιας διχασμένης μνήμης; Μια ιδιάζουσα «τέχνη του τοπίου», όπως λέει ειρωνικά ένας ήρωας της πρόσφατης ταινίας Μη χαμηλώνεις το βλέμμα; Μια παγίδα θανάτου για όσους επέλεξαν να εγκαταλείψουν τον «παράδεισο…
-
Ένα πορτρέτο κρεμασμένο ανάποδα
—του Ηλία Μαγκλίνη— Ο Τζον Ντέιβις είναι Βρετανός φωτογράφος. Το 1984 είχε κληθεί από τη Διεθνή Έκθεση Κτιρίων να φωτογραφήσει σειρά κτισμάτων στο τότε Δυτικό Βερολίνο ως δείγματα νέας αρχιτεκτονικής. Την ιστορία του καταγράφει ο δημοσιογράφος Γκάι Χάζαν στους Financial Times του περασμένου Σαββατοκύριακου, με αφορμή τα τριάντα χρόνια από την πτώση του Τείχους του…
-
Οι διαρκείς μεταμορφώσεις του κακού
—της Μαρίας Κατσουνάκη— «Βγήκα βουλευτής το 2012 με σταυρό από τον ελληνικό λαό. Πώς είναι δυνατόν ο ελληνικός λαός να εξέλεξε διευθυντές εγκληματικής οργάνωσης;», αναρωτήθηκε η Ελένη Ζαρούλια στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, κατά την απολογία της στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Το ερώτημα που έθεσε κάνει μεν υπόκλιση στον ελληνικό λαό αλλά επικαλείται και τη…
-
Ενοικιάζονται φίλοι και λοιποί συγγενείς
—της Μαρίας Κατσουνάκη— Το «χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία», μπορεί όμως να κατασκευάσει μια επιθυμητή πραγματικότητα. Η φράση αυτή, που ηχεί σαν «διαφημιστικό» για την προώθηση προϊόντος, συνοψίζει και τη φιλοσοφία της εταιρείας «Οικογενειακή Ευτυχία Α.Ε.» («Family Romance»). Ο τίτλος της εταιρείας είναι και ο τίτλος της τελευταίας ταινίας του Βέρνερ Χέρτζογκ, που προβλήθηκε πρόσφατα…
-
Η σοφία της Αθηνάς και η τύφλωση του Brexit
—του Γιώργου Παγουλάτου— Δέκα δευτερόλεπτα συνόψισαν τη ραγδαία καθίζηση κύρους ενός μεγάλου έθνους κατά την αυτοκαταστροφική υπνοβασία του προς το Brexit. Ήταν όταν ο πρωθυπουργός της Ιρλανδίας Λίο Βαράντκαρ, αγέρωχος και ηγετικός δίπλα σε έναν μπουφόνικο και τσαλακωμένο Μπόρις Τζόνσον, περιέγραψε τον ατέλειωτο δρόμο διαπραγματεύσεων (πάντα από θέση αδυναμίας) που περιμένει τη Βρετανία, με μια…
-
Ποιοι είναι οι «ιδιοκτήτες του λαού»;
—Συνέντευξη του Δημήτρη Ραυτόπουλου στον Ηλία Μαγκλίνη και στην Καθημερινή— Ήταν γνωστός ως λογοτεχνικός κριτικός της μαρξιστικής σχολής, μακριά όμως από τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό και, βέβαια, από κάθε κομματικό δογματισμό. Ο Δημήτρης Ραυτόπουλος, γεννημένος το 1924 στον Πειραιά, έχει γράψει τη δική του ιστορία στα γράμματα και στην πολιτική ζωή της χώρας, παραμένοντας μάχιμος ως…
-
Η ελληνική άνοιξη των εκπαιδευτηρίων της δεκαετίας του 1930
—του Νίκου Βατόπουλου— Ένα από τα εντυπωσιακά φαινόμενα του ελληνικού εκσυγχρονισμού στη διάρκεια του Μεσοπολέμου, σε επίπεδο κρατικής πολιτικής, ήταν και το πρόγραμμα ανέγερσης άνω των 3.000 νέων σχολείων στην επικράτεια. Ήταν ένα πρόγραμμα, μοναδικό στα χρονικά, που εμπνεύστηκε και υλοποίησε η τελευταία κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου (1928-1932) και ταυτίστηκε με τον Γεώργιο Παπανδρέου, που ήταν…
-
Οι δύο όψεις του «Citizen Europe»
—της Μαρίας Κατσουνάκη— Υπάρχει ένα απόσπασμα από τη δημοσιευμένη συζήτηση στην Αθήνα του 1955, στο Γαλλικό Ινστιτούτο, γύρω από «Το μέλλον του ευρωπαϊκού πολιτισμού», με κορυφαίες προσωπικότητες του ελληνικού πνευματικού κόσμου και κεντρικό προσκεκλημένο τον Αλμπέρ Καμύ, που αναδύεται αυτές τις ημέρες ενισχυμένο από τη σημασία των επικείμενων ευρωεκλογών. Είχε πει ο Καμύ: «Υπάρχει μια…
dimart 