Κατηγορία: Copy-paste

—του Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλου— Μ​​ία διάσταση της ελληνικής κρίσης για την οποία έχουμε συζητήσει ελάχιστα είναι η πολιτισμική. Είναι μάλλον φυσικό όταν πρυτανεύουν διαρκώς οι άλλες δύο διαστάσεις της: η οικονομική και η πολιτική. Αλλά είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ οι διχογνωμίες σχετικά με αυτές είναι πολύ έντονες, η σιωπή για την πολιτισμική διάσταση πέφτει τόσο…

—του Ηλία Μαγκλίνη— Θυμάστε πριν από λίγα χρόνια που η Αθήνα γέμισε ξαφνικά με αφίσες του Ανδρέα Παπανδρέου; Εμφανίστηκαν περίπου απ’ το πουθενά, σε μια περίοδο κατά την οποία το ΠΑΣΟΚ περνούσε από τον Κώστα Σημίτη στον Γιώργο Παπανδρέου, ως γραφική νότα προφανώς από όσους εντός του ΠΑΣΟΚ νοσταλγούσαν το παρελθόν. Ό,τι κι αν είχαν…

—της Έφης Γαζή*— Η θέσπιση και η καθιέρωση επετείων, εορτών, τελετών, ημερών μνήμης ή πένθους δεν είναι φαινόμενα εκτός ιστορίας. Αποτελούν διαδικασίες και πρακτικές εγγεγραμμένες σε συγκεκριμένες ιστορικές συγκυρίες και συνθήκες. Αποτυπώνουν το πώς ορίζεται το παρελθόν στο πλαίσιο των αιτημάτων και των προσδοκιών του παρόντος. Η καθιέρωση μιας Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης για τα θύματα…

—του Σωτήρη Βανδώρου*— Τώρα που κατακάθισε ο κουρνιαχτός από την «Εσθονιάδα» ίσως έχει νόημα να διατυπώσουμε δυο-τρεις σκέψεις για τη σχέση κομμουνισμού και ναζισμού, πέραν από μικροκομματικές σκοπιμότητες, τακτικισμούς και συνθήματα. Πηγαίνοντας κατευθείαν στο ψαχνό, αυτό που βρίσκουμε ότι δημιουργεί σύγχυση (στους καλοπροαίρετους) και ευκαιρία εργαλειακής αξιοποίησης σε μια προσπάθεια να κατατροπωθεί ο πολιτικός αντίπαλος…

—του Νικόλα Σεβαστάκη— Στον απόηχο της άρνησης της ελληνικής κυβέρνησης να μετάσχει στη διάσκεψη που διοργανώνει η εσθονική προεδρία της ΕΕ για τα «εγκλήματα των κομμουνιστικών καθεστώτων», άναψε η συζήτηση. Σχόλια αιχμηρά, πολιτικά τιτιβίσματα, ξέφρενη αρθρογραφία για τον κομμουνισμό, τις κληρονομιές του και τη στάση της ελληνικής πολιτείας στη συγκεκριμένη συγκυρία. Βρισκόμαστε όμως 100 χρόνια…

—της Ξένιας Κουναλάκη— Κρατάω στα χέρια μου το χαρτί του Δημοσίου, που απέκτησα ύστερα από πολύ κόπο. Έχει τις απαραίτητες σφραγίδες και υπογραφές, χαρτόσημα και εθνόσημα, πολύ επίσημες διατυπώσεις, αριθμούς πρωτοκόλλου και μητρώου και καταλήγει «Το παρόν χορηγείται για νόμιμη χρήση». Είναι πολύ όμορφο κι εγώ είμαι περήφανη που το έχω στα χέρια μου. Κουράστηκα…

—της Ξένιας Κουναλάκη— Χθες, έκανε τον γύρο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ένα τιμολόγιο για 50 στελέχη της documenta 14 σε εστιατόριο της Βάρκιζας ύψους «18,744» ευρώ, που έφερε την υπογραφή του δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη. Η αυθεντικότητα του εγγράφου γρήγορα καταρρίφθηκε, αφού ο πλαστογράφος υπήρξε κάπως υπερβολικός. Για να καταναλώσει κάθε άτομο 374,88 ευρώ σε…

—του Ηλία Μαγκλίνη— «Αν κάποιος έχει πράγματι 55% δίκιο, έχει καλώς· δεν υπάρχει λόγος να αντιδικείς μαζί του. Αν, πάλι, κάποιος έχει 60% δίκιο, τόσο το καλύτερο· άσ’ τον να ευχαριστεί τον Θεό για αυτό. Τι γίνεται, όμως, με εκείνον που έχει 75% δίκιο; Αυτό, σύμφωνα με τους πιο σοφούς, είναι ύποπτο. Και με αυτόν…

—του Νίκου Βατόπουλου— Πολλές φορές, αν όχι πάντα, όταν περπατάω στην Αθήνα φέρνω στον νου τα κτίρια που υπήρχαν στη θέση όσων βλέπω. Είτε από μνήμης είτε από φωτογραφίες, τα κτίρια εξαϋλώνονται και άλλα έρχονται μπροστά σε ένα διαρκές πρότζεκτ προβολής, μετάθεσης, αντιπαράθεσης και σύγκρισης. Ενίοτε, βάζω στη θέση όσων βλέπω κτίρια που θα ήθελα…