[Με τους εβένινους κροσσούς…] —Καίσαρ Εμμανουήλ— Με τους εβένινους κροσσούς της μυθικής της κόμης έκθαμβη η Μνήμη υφαίνει αργά μιαν ερεβώδη νύχτα. Λυκόφως, άνθη ημιθανή

[Με τους εβένινους κροσσούς…] —Καίσαρ Εμμανουήλ— Με τους εβένινους κροσσούς της μυθικής της κόμης έκθαμβη η Μνήμη υφαίνει αργά μιαν ερεβώδη νύχτα. Λυκόφως, άνθη ημιθανή
Νυχτερινή Φαντασίωση —Καίσαρ Εμμανουήλ— Νύχθ’ υπό λυγαίαν —Απολλώνιος ο Ρόδιος— Ω! νάτο πάλι αυτό το ισχνό, φασματικό καράβι! Βουβό, όπως πάντα, στα νεκρά νερά κυλάει