Ετικέτα: Μαρία Κατσουνάκη
-

Το χρώμα του βύσματος
—της Μαρίας Κατσουνάκη— Το ερώτημα, ένα χρόνο μετά το «μαύρο» στην οθόνη της ΕΡΤ, παραμένει: θέλει η κυβέρνηση (η οποιαδήποτε κυβέρνηση) μια πραγματικά ανεξάρτητη δημόσια τηλεόραση; Για ποιο λόγο η ΕΡΤ, ΔΤ, ΝΕΡΙΤ, στεγάζει, αργά ή γρήγορα και παρά τις σταθερά αντίθετες διακηρύξεις, τα ρουσφέτια των εκάστοτε πολιτικών προϊσταμένων και των «δικών τους ανθρώπων»; Γιατί,…
-

Ηρθε και η ώρα του Πολιτισμού
—της Μαρίας Κατσουνάκη— Από τις συζητήσεις περί ανασχηματισμού δεν εξαιρείται το υπουργείο Πολιτισμού. Μπορεί να παραμείνει, μπορεί και όχι ο νυν υπουργός Πάνος Παναγιωτόπουλος.Το ερώτημα είναι, σε περίπτωση που μετακινηθεί, ποιος θα τον αντικαταστήσει. Αν, δηλαδή, το υπουργείο συνεχίσει να αποτελεί αποθετήριο υποχρεώσεων της εκάστοτε κυβέρνησης ή αυτή τη φορά Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ κάνουν ένα…
-

Ένας κόσμος αλλιώς
—της Μαρίας Κατσουνάκη— Από τη στιγμή που είδα την ταινία του Πάνου Κούτρα «Xenia» (ελληνική συμμετοχή στο επίσημο πρόγραμμα του Φεστιβάλ των Καννών «Ενα κάποιο βλέμμα»), δύο εικόνες και μία σκέψη με ακολουθούν: Μια ταράτσα κάπου στο κέντρο της πόλης, στο βάθος, ανάμεσα σε δεκάδες άλλες πανομοιότυπες, άσχημες, γυμνές από κάθε ίχνος πρασίνου ταράτσες, η…
-

Ένα βήμα μετά τον Λευτέρη Βογιατζή
—της Μαρίας Κατσουνάκη— Τι έχει αλλάξει στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων ένα χρόνο μετά τον θάνατο του Λευτέρη Βογιατζή; Τα πάντα και τίποτα. «Τα πάντα», γιατί μπαίνοντας στο θέατρο νιώθεις κενό στην ατμόσφαιρα. Δεν είναι το ίδιο συνεκτική, υπάρχουν χάσματα, λείπει ο άνθρωπος που ένωνε τις αντιθέσεις και μεταμόρφωνε τον χώρο σε στέγη. «Τίποτα», γιατί…
-

Θανάσης Βέγγος, 1926-2011
Λένε για το «Τσάρλι Τσάπλιν» πως δεν είναι πλέον κύριο όνομα, μα κινηματογραφικός όρος. Δε θα ήταν υπερβολή αν ισχυριζόμασταν το ίδιο και για το όνομα «Βέγγος». Μόνο που στην περίπτωσή του, θα λέγαμε πως πρόκειται για όρο, όχι του κινηματογράφου, αλλά της ελληνικής κουλτούρας γενικότερα. Για τον λόγο αυτό, ξεκινώντας να κάνουμε σήμερα ένα…
-

Η Ευρώπη των ζωντανών ουμανισμών
—της Μαρίας Κατσουνάκη— «Πρόσφατα, ο Φρανκ Σιμόνε, ιστορικός της Αναγέννησης, μας κατέστησε προσεκτικούς απέναντι στην υποτιθέμενη ενότητα της Ευρώπης: ψευδαίσθηση του ρομαντισμού, λέει. Αν του απαντήσουμε ότι έχει συγχρόνως δίκιο και άδικο, θα είναι σαν να του λέμε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι η Ευρώπη είναι ταυτόχρονα ενότητα και ποικιλία. Πράγμα που, αν το καλοσκεφτεί…
-

Στο μέλλον με αρματαγωγό
—της Μαρίας Κατσουνάκη— Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ποιος είναι ο σκοπός ενός Εθνικού Θεάτρου; Πολλά και διάφορα μπορεί να απαντήσει κανείς από την ιδρυτική του συνθήκη (1930) μέχρι σήμερα. Ο εκάστοτε καλλιτεχνικός διευθυντής προβάλλει το όραμα και την αισθητική του. Έτσι, λέξεις όπως «διαφύλαξη εθνικής ταυτότητας», «έρευνα», «διαπαιδαγώγηση», «ψυχαγωγία» και δεκάδες άλλες…
-

Πανταχού απών
Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί —του Γιώργου Τσακνιά για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα— Η φωτογραφία του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ με τον Κώστα Γαβρά είναι από το Φόρουμ για το μέλλον του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, που έγινε στο Παρίσι στις αρχές του μήνα, και θυμίζει το κλασικό ανέκδοτο «Ο Λένιν στο Παρίσι»: Ο Ιβάν, ντίλερ…
-

Η χαραμάδα του Λουκά Καρυτινού
—της Μαρίας Κατσουνάκη— Δεν έχουμε συνηθίσει κινήσεις όπως αυτή του μαέστρου Λουκά Καρυτινού, στην ελληνική πολιτιστική –και όχι μόνο– πραγματικότητα, γι’ αυτό και οφείλουμε ιδιαίτερη μνεία. Με δήλωσή του στον Τύπο διευκρινίζει: «Με αφορμή δημοσιεύματα τα οποία με φέρνουν ως υποψήφιο καλλιτεχνικό διευθυντή της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, πέραν της τιμητικής αυτής προοπτικής από την πρώτη…
-

Μην περιμένεις απάντηση…
—της Μαρίας Κατσουνάκη— Η απογευματινή προβολή, σε κεντρικό αθηναϊκό κινηματογράφο, θύμιζε μάζωξη της ευρύτατης Κεντροαριστεράς. Η πλειοψηφία του κοινού (άνω των 50) ήταν εν δυνάμει ψηφοφόροι της ΔΗΜΑΡ, του «Ποταμιού», της «Ελιάς», του ΣΥΡΙΖΑ. Οι περισσότεροι γνωρίζονταν μεταξύ τους από τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, στο διάλειμμα αντάλλασσαν νέα και σχόλια για την ταινία, προβάλλοντας στο…
-

Πόλεις εγκλείστων
—της Μαρίας Κατσουνάκη— «Πρέπει να βρεθεί μία λύση για όλους αυτούς τους ανθρώπους που περνούν τα θαλάσσια σύνορα μέσα σε βάρκες. Αυτά που είδαμε και ζήσαμε, δεν θέλουμε να τα ζήσει άλλος άνθρωπος». Η ιστορία της 23χρονης Νασρίν από τη Συρία δεν είναι ούτε μοναδική ούτε πρωτότυπη. Δυστυχώς. Εκατοντάδες χιλιάδες όσοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις…
-

Ο κίνδυνος της ανοσίας
—της Μαρίας Κατσουνάκη— Στην περίπτωση του Αλβανού βαρυποινίτη Ιλία Καρέλι ανατριχιαστικός δεν είναι μόνο ο τρόπος εξόντωσής του, αλλά και ο μηχανισμός που μπήκε σε λειτουργία αμέσως μετά τον φόνο. Βήμα πρώτο, η προσπάθεια συγκάλυψης. Κανείς· ούτε οι, εκ των υστέρων ενεχόμενοι, σωφρονιστικοί υπάλληλοι των φυλακών Νιγρίτας γνώριζαν· ούτε οι συνάδελφοί τους στις φυλακές Μαλανδρίνου…