Ετικέτα: Ανέστης Ευαγγέλου

Θηρίο αγαπημένο —Ανέστης Ευαγγέλου— Θηρίο αγαπημένο, πόσα χρόνια περάσαμε μαζί, τι νύχτες και τι αυγές, τι μεσημέρια, τι απόβραδα. Τι αίμα ήπιες θηρίο μου, τι σάρκα έφαγες, τι σπλάχνα σπάραξες ζεστά, αχόρταγο πάντοτε και διψασμένο, ακόρεστο— κι εγώ ο τρελός ακόμα σ’ αγαπώ. * * * Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων  

Η κατάληξη —Ανέστης Ευαγγέλου— Είναι μια διαδικασία σταδιακής εξαπατήσεως Σ’ τα δίνουν πρώτα όλα: νεότητα, σφρίγος, γονείς, φίλους, αγάπη, και πριν προλάβεις καν να καταλάβεις τι σημαίνουν όλ’ αυτά, αρχίζουν να σου τα παίρνουν μέσ’ από τα χέρια, να σε κοροϊδεύουν. Χάνουμε, χάνουμε ολοένα: σαν να μας κλέβουν στα χαρτιά. Είναι μια, βασανιστικά αργή, διεξοδική…