Ετικέτα: Γιάννης Σκαρίμπας

Ο γλάρος —Γιάννης Σκαρίμπας— Ώρα καλή στου απείρου την καρδιά γλάρε µου βραδυνέ που φεύγεις – πλοίο, μετά από σένα η νύχτα, η σιγαλιά, η κάμαρά µου, ένα φωσάκι, ένα βιβλίο. Πηγαίνεις συ… Εγώ εκπεσµένο αλαργινό αδέλφι σου νοσταλγικό εδώ μένω· ένα βιβλίο, ένα φωσάκι –και πονώ– µια καµαρούλα – αδέρφι µου υψωμένο. Κι όλο…

Το βαπόρι —Γιάννης Σκαρίμπας— Νάναι ως νάχης φύγει — με τους ανέμους — καβάλλα στο άτι της σιγής κι’ όλα να πάης και νάν’ πολλά καράβια, πολλή θάλασσα — μεγάλα σύγνεφα πάνω — οι άνθρωποι κι’ ο Μάης. Κι’ εντός μου εμένα να βρυχιέται — όλο να τρέμει — βαρύ ένα βαπόρι και κατόπι πάλι…

Το βαπόρι —Γιάννης Σκαρίμπας— Θόλωνε το βράδυ και βαρύ επροχώρει μπλάβο σαν ‘να σύγνεφο μελάνι μέσα στην αχλύ του –όργιο– το βαπόρι κι ήμπε σιγανά μες το λιμάνι. Το βαπόρι, είπα με ψυχή σκιαγμένη, νάτο το βαπόρι –όρνιο– νάτο, τάχα ποιόν ν’αρπάξει έχει έρθει και προσμένει μουχτερό και δόλιο, από δω κάτω; Ήταν μου το…

Έφυγε στις 27/6 το πρωί από τη ζωή ο ιδρυτής τού εκδοτικού οίκου «Κάκτος» Οδυσσέας Χατζόπουλος, ο οποίος νοσηλευόταν στο Ιατρικό Κέντρο. Γεννήθηκε το 1941 στην Αθήνα και σπούδασε πολιτικές επιστήμες και μουσική. Το 1960 εξέδωσε το πρώτο του περιοδικό Γραμμάτων και Τεχνών στον «Ηνίοχο». Ίδρυσε τον «Κάκτο» το 1975. Στο διάστημα 1975-1991 έδωσε στην κυκλοφορία…

Το πλοίο (ο Τιτανικός) —Γιάννης Σκαρίμπας— Εκεί, προς τις γραμμές του Νότιου απείρου περήφανο ως λικνίζονταν το πλοίο με δύο γλαρά φουγάρα και ονείρου φώτα χρυσά – η Κυρία μ’ ένα βιβλίο, στο χέρι εμελαγχόλει… Τι θεία ώρα στα βαλς που η σάλα αντηχεί κι είχεν έβγει μισή φωτιά η σελήνη!… Και τι φιόρα Οι…

Γιάννης Σκαρίμπας —Φαντασία— Νάναι σά νά μάς σπρώχνει ένας αέρας μαζί πρός έναν δρόμο φιδωτό πού σβεί στά χάη, καί σένα τού καπέλου σου πλατειά καί φανταιζί κάποια κορδέλα του, τρελά νά χαιρετάει. Και νάν’ σάν κάτι νά μού λές, κάτι ωραίο κοντά γι’ άστρα, τή ζώνη πού πηδάν των νύχτιων φόντων, κι αύτός ο…

ΤΟ ΒΑΠΟΡΙ —Γιάννης Σκαρίμπας— Θόλωνε το βράδυ και βαρύ επροχώρει μπλάβο σάν ‘να σύγνεφο μελάνι μέσα στην αχλύ του —όργιο— το βαπόρι κι ήμπε σιγανά μέσ’ στο λιμάνι. Το βαπόρι, είπα με ψυχή σκιαγμένη, νάτο, το βαπόρι-όρνιο, νάτο, τάχα ποιον ν’ αρπάξει έχει έρθει και προσμένει μουχτερό και δόλιο από δω κάτω; Ήταν μου το…