Ετικέτα: Λογοτεχνία
-
Το ποίημα της εβδομάδας 10/7
Ένα κορίτσι στο τρένο του Όσλο —Δικτίνιο ντελ Καστίγιο Ελεχαμπέιτια— Μετάφραση: Ρίτα Μπούμη Παππά Κορίτσι του Μάρμπουργκ, που έρχεσαι απ’ το Μπέργκεν με το ίδιο νυχτερινό μικρό τρένο, στα μπλε σου τα μάτια ένα πουλί λυπημένο χτυπά τα φτερά του τα λόγια σου είναι γλυκιά μουσικ΄ή. Γιατί το βλέμμα σου είναι τόσο βαθύ; Δίχως άλλο…
-
Το ποίημα της εβδομάδας 26/6
Ενωμένα τα χέρια —Φιλίπ Σουπώ— Μετάφραση: Σταύρος Καρακάσης Στον ουρανό καπνίζουν μεγάλα πλοία και στη γη υπάρχει σήμερα το βράδυ ένας άνθρωπος που γράφει κοντά σ’ ένα κερί με στυλογράφο Watermann. Ο νους του πάει στα γκρίζα πουλιά στα αργά βαλς που είναι γκρίζα πουλιά σκέπτεται τις χώρες που δε γνωρίζει όπως σκέπτεται τον αποκοιμισμένο…
-
Το ποίημα της εβδομάδας 19/6
Γεννημένοι πάρα πολύ αργά —Άρτσιμπαλντ Μακ Λης— Μετάφραση: Τάσος Κόρφης Και μεις, και μεις κατεβαίνοντας ακόμα μια φορά τους λόφους της δικής μας χώρας, και μεις ακούσαμε από πολύ μακριά —Ah, que ce cor a langue haleine— το κέρας του Ρολάνδου στις διαβάσεις της Ισπανίας, το πρώτο, το δεύτερο σάλπισμα, το τρίτο παράφωνο, κι ύστερ’…
-
Το ποίημα της εβδομάδας 23/5
Ισχύς —Ομάρ Λάρα— Μετάφραση: Τάσος Δενέγρης Διασχίζουμε τοίχους και βλέπουμε κάτω απ’ το νερό με όντα μιλάμε άλλων καιρών και το μέλλον μαντεύουμε βρίσκουμε σ’ έναν αχυρώνα μέσα μία βελόνα και τη χάνουμε Θεέ μου. * * * Άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
-
Η γελαστή τσιπούρα
—Ένα ποίημα της Ελένης Κοσμά σε πρώτη δημοσίευση— Η γελαστή τσιπούρα Εδώ κι εκεί· και όμως: πουθενά! Γύρισα μέσα έξω την καρδιά μου – την τίναξα, μην ήταν πιο βαθιά· αλλά μάταια: δεν ήταν πια δικιά μου. Κάπου μου έπεσε, την έχασα, ποιος ξέρει. Ίσως την πούλησα παλιά στο Κατμαντού σ’ έναν Ινδό που μ’…
-
Το ποίημα της εβδομάδας 19/10
Αυτό πρέπει να είναι κοιμητήριο —Νικανόρ Πάρρα— Μετάφραση: Αργύρης Χιόνης αλλιώς δεν εξηγούνται κείνα τα σπίτια δίχως πόρτες και παράθυρα κείνες οι ατέλειωτες σειρές αυτοκινήτων και κρίνοντας από αυτές τις φωσφορίζουσες σκιές μάλλον βρισκόμαστε στην κόλαση κάτω από κείνο το σταυρό υπάρχει σίγουρα μια εκκλησία * * * Άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
-
Το ποίημα της εβδομάδας 12/7
[Πίσω απ’ αυτόν τον αβέβαιο ουρανό…] —Jules Supervielle— Μετάφραση: Τάσος Κόρφης Πίσω απ’ αυτόν τον αβέβαιο ουρανό κι αυτήν τη γκρίζα θάλασσα που η καρένα της πλώρης ανόρεχτα κολπώνει, πίσω απ’ αυτόν τον κλεισμένο ορίζοντα είναι η Μπραζίλια* με όλους τους παλμούς της, με τις πληθωρικές μπανανιές που μπερδεύουν τα φύλλα τους όπως οι ελέφαντες…
-
Το ποίημα της εβδομάδας 31/5
Αυτοβιογραφία —Ρόμπερτ Βισκούζι— Μετάφραση: Γιώργος Τσακνιάς Στο σπίτι μου είχαμε έναν ελέφαντα που τονε λέγαν Ιταλία έτρωγε όλα τα φιστίκια στο σαλόνι μας χάιδευε στο σβέρκο με την προβοσκίδα καθόταν στις καρέκλες και τις έσπαγε όταν βγαίναμε εκείνος έμενε σπίτι και γέμιζε άχυρο το πάτωμα δεν ξέραμε τι να τον κάνουμε δεν υπήρχε ομάδα απεξάρτησης…
-
Το ποίημα της εβδομάδας 25/5
Αποστολή —Ενρίκε Μολίνα— Μετάφραση: Τάσος Δενέγρης Κάποιος πρέπει να βγει στην οδύνη των λέξεων που ο μορφασμός τους στάζει και κρύβουν το κουκούλι τους. Το τσίρκο των λεόντων τον περιμένει με το ροζάριο της φυλής καμωμένο από κυνόδοντες που παραμονεύουν. Οι πρωτοφανείς συνεκδοχές τους συγκρατούν την αναπνοή σου, πανούργες, ακατάβλητες, στο πνεύμα των πραγμάτων, καταβροχθίζοντας…
-
Το ποίημα της εβδομάδας 19/5
Επίλογος —Léon-Paul Fargue— Μετάφραση: Τάκης Σινόπουλος Ένα μακρύ χέρι γλιστράει χρυσοβαμμένο απ’ τις κορφές των δέντρων, Βουίζει κατεβαίνοντας αργά μες στα κλαδιά. Τα φύλλα σμίγουνε με τ’ άνθη κι αγκαλιάζονται. Είδα να σέρνεται το φίδι μες στη βραδινή ησυχία. Πάνω στη στέρνα η Άρτεμις μεταμορφώνεται. Ένα μεταξωτό γοβάκι τρέχει προς το ξέφωτο, Σαν προσκλητήριο τ’…
-
Το ποίημα της εβδομάδας 26/4
[Αυτή η γάτα που τη βλέπετε να πηδά…] —Jules Supervielle— Μετάφραση: Ευγενία Γραμματικοπούλου Αυτή η γάτα που τη βλέπετε να πηδά απ’ άκρη σ’ άκρη της λεωφόρου Προσέχτε, προσέχτε μην κατοικεί στο στήθος σας Και μην είναι στ’ αλήθεια το αιμάτινο ζώο Που ονομάζεται καρδιά και κουρνιάζει μέσα σας για να σας δώσει ζωή και…
-
Το ποίημα της εβδομάδας 12/4
N’ est-il une chose —Francis Viele-Griffin— Μετάφραση: Κώστας Καρυωτάκης Του κόσμου πια δεν είναι ουτ’ ένα πράγμα σ’ εμάς αγαπητό —ένα τραγούδι, μια παρθένα, ένα βιβλίο, ένα φυτό— ιερό δεν είναι σε μιαν άκρη, κάτου απ’ την όψη τ’ ουρανού —ένα χαμόγελο, ένα δάκρυ, μια γλυκιά θύμηση του νου— δεν είναι γύρω ούτ’ ένα πάθος,…
dimart 