Ετικέτα: Τάκης Σινόπουλος
-
Το ποίημα της εβδομάδας 19/5
Επίλογος —Léon-Paul Fargue— Μετάφραση: Τάκης Σινόπουλος Ένα μακρύ χέρι γλιστράει χρυσοβαμμένο απ’ τις κορφές των δέντρων, Βουίζει κατεβαίνοντας αργά μες στα κλαδιά. Τα φύλλα σμίγουνε με τ’ άνθη κι αγκαλιάζονται. Είδα να σέρνεται το φίδι μες στη βραδινή ησυχία. Πάνω στη στέρνα η Άρτεμις μεταμορφώνεται. Ένα μεταξωτό γοβάκι τρέχει προς το ξέφωτο, Σαν προσκλητήριο τ’…
-
Το ποίημα της εβδομάδας 24/7
Η αίθουσα —Υβ Μπονφουά— Μετάφραση: Τάκης Σινόπουλος Ολονυχτίς το ζώο άλλαζε θέση μες στην αίθουσα, Ποιος να ‘ναι αυτός ο δρόμος που δε θέλει να τελειώσει; Ολονυχτίς η βάρκα γύρεψε το γυαλό, Ποιοι να ‘ναι αυτοί οι απόντες που φωνάζουν να γυρίσουν; Ολονυχτίς το ξίφος γνώρισε τη λαβωματιά, Ποια να ‘ναι η θλίψη αυτή που…
-
Το ποίημα της εβδομάδας 24/4
Ωδή —Βαλερύ Λαρμπώ— Μετάφραση: Τάκης Σινόπουλος Δώσε μου το μεγάλο σου θόρυβο, το γλυκό μεγάλο σου περπάτημα, το κύλισμά σου το νυχτερινό ανάμεσα στην πάμφωτη Ευρώπη, ω τρένο πολυτελές! και την αγωνιώδη μουσική που ακούγεται κατά μήκος των διαδρόμων σου ντυμένων με χρυσό δέρμα, ενώ πίσω απ’ τις σκαλιστές θύρες με τις βαριές χάλκινες κλειδαριές…
-
Το ποίημα της εβδομάδας 23/11
Πάντα —Γκιγιώμ Απολλιναίρ— Μετάφραση: Τάκης Σινόπουλος Πάντα Θα πάμε πιο μακριά χωρίς να προχωρούμε Κι από πλανήτη σε πλανήτη Από αστερισμό σε αστερισμό Ο Δον Ζουάν των χίλιων και τριών κομητών Χωρίς να σαλέψει από τη γη Γυρεύει νέες δυνάμεις Και σοβαρεύεται με τα φαντάσματα Τόσοι κόσμοι ξεχνιούνται Ποιοι να ‘ναι οι μεγάλοι λησμονητές Ποιος…
-
Δ. Ν. Μαρωνίτης: Η γεωμετρία της ζωής
«Η ποίηση δεν είναι, όπως νομίζουν μερικοί, ανέξοδη: για να περάσει στην ψυχή μας, τρώει το κορμί μας. Σ’ αντάλλαγμα μας φανερώνει τις άδηλες αναλογίες του κόσμου – του σημερινού κόσμου, εννοώ. Μας οδηγεί μέσα από το αγεωμέτρητο χάος, στη γεωμετρία της ζωής, που είναι η αποφασισμένη μοίρα του ανθρώπου». —Δ. Ν. Μαρωνίτης: Διονύσιος Σολωμός,…
-
Το ποίημα της εβδομάδας 30/3
Το παράθυρο —Τάκης Σινόπουλος— Φράξαμε το παράθυρο, ο αέρας φύσαγε απ’ το σκουπιδότοπο, τι πήραμε; τι χάσαμε; Περπατώντας αμίλητοι σε τούτα τα δύσκολα, τ’ ασυνάρτητα χρόνια. Υπήρχε η κάμαρα, τόση απογύμνωση. Στον τοίχο η λάμπα και το φως φωτίζοντας πότε το πρόσωπο πότε το ψέμα. Τη στρίψαμε κατά την εποχή της μνήμης. Μονάχα ένα μικρό…
-
Οι παραλογισμοί της Ιωάννας
Αυτό δεν είναι τραγούδι #641 Dj της ημέρας, το dim/art Ο Κωνσταντίνος είναι μια πόρτα. Είναι ένα πρόσωπο πίσω απ’ την πόρτα. Ο Κωνσταντινος είναι το αύριο. Είναι μια κάμαρα. Ο Κωνσταντίνος είναι ένα αμφισβητούμενο γεγονός. Ο Κωνσταντίνος είναι ένας μισοφαγωμένος κήπος. Όπως η ποίηση γενικά — αλλά και ειδικά του Τάκη Σινόπουλου, που γεννήθηκε…
-
Το ποίημα της εβδομάδας 22/7
Ελπήνωρ —Τάκης Σινόπουλος— Ήταν κάποιος από τη συνοδεία που τον αντίκρισε όχι ο πιο γέροντας: Κοιτάχτε ο Ελπήνωρ πρέπει να ‘ναι εκείνος. Εστρίψαμε τα μάτια γρήγορα. Παράξενο πως θυμηθήκαμε αφού είχε η μνήμη ξεραθεί σαν ποτάμι το καλοκαίρι. Ήταν αυτός ο Ελπήνωρ πράγματι στα μαύρα κυπαρίσσια τυφλός από τον ήλιο και τους στοχασμούς σκαλίζοντας την…
-
Το ποίημα της εβδομάδας 11/3
Οι λέξεις Σκυθρωπή περηφάνια που είχαν εκείνες οι λέξεις, κρατώντας με πείσμα στον ήχο ένα κόσμο άδειων σχημάτων. Εσύ έλεγες ονομάζομαι ουρανός Εγώ έλεγα τίποτα. Από την ποιητική συλλογή Πέτρες του Τάκη Σινόπουλου (Κέδρος, 1990) * * * Εδώ άλλα ποιήματα άλλων εβδομάδων
-
ΕΞΟΔΟΣ στις τέχνες 10.4.2014
Παρασκευή 11 Απριλίου 2014 έως μέσα Ιουλίου 2014 «No respect»: Η street art βρίσκει… Στέγη Δράκοι, νεκροκεφαλές και μπαρτονικοί ιππότες, γκόθικ παραμύθια και ποπ ιστορίες, γνώριμες φιγούρες αλλά και νεότερες υπογραφές από τον εφήμερο αστικό «καμβά» της street art πλημμυρίζουν τον εκθεσιακό χώρο της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών. Η επιμελήτρια Μαριλένα Καρρά, ανάμεσα σε…
-
«Είμαι εδώ για να μιλώ να γίνομαι ορατός»
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, στις 29 Μαρτίου του 1917, γεννήθηκε ο ποιητής Τάκης Σινόπουλος στην Αγουλινίτσα, το σημερινό Επιτάλιο, κωμόπολη του Ν. Ηλείας. —Επιμέλεια / αρχείο: Γιώργος Ζεβελάκης— Την άλλη μέρα (χτες) το πρωί χτυπήθηκε άσχημα ένας λοχαγός από νάρκη. Πήγα τρέχοντας στο ναρκοπέδιο (κινδύνεψα να σκοτωθώ κι εγώ), τον έδεσα πρόχειρα. Ησύχασε μωρέ Θωμά. Τι κάνεις έτσι,…
-
Το ποίημα της εβδομάδας 5/2
Κυριακή —Ζακ Πρεβέρ— Ανάμεσα από τις δεντροσειρές της λεωφόρου Γκομπελέν ‘Ενα άγαλμα από μάρμαρο με παίρνει από το χέρι Σήμερα Κυριακή και οι αίθουσες των σινεμά γεμάτες Απάνω στα κλαδιά χίλια πουλιά κοιτάζουν τους ανθρώπους Το άγαλμα με φιλεί κανένας δε μας βλέπει Μονάχα ένα παιδί τυφλό μας σημαδεύει με το δάχτυλο. Μετάφραση: Τάκης Σινόπουλος…
dimart 