Ετικέτα: Όλγα Σελλά

—της Όλγας Σελλά για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα— Το θέμα μου σ’ αυτό το κείμενο δεν θα είναι ο Μίκης Θεοδωράκης και η ομιλία του στο συλλαλητήριο. Ξέρω ότι πολλοί έχουν ήδη ασχοληθεί, θλιβεί, σχολιάσει, καγχάσει κάποιοι, με την παρέμβαση και την παρουσία του. Αλλά όχι, δεν θα είναι αυτό το θέμα μου. Ασφαλώς το θέμα μου…

—της Όλγας Σελλά για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα— Ένα από τα πράγματα για τα οποία καμαρώνω είναι ότι είμαι καλή στη γεωγραφία. Έχω περάσει άπειρες ώρες φτιάχοντας, ξεπατικωτούρα  —με τη βοήθεια του μπαμπά μου, που είναι πολύ καλός στο σχέδιο— τους χάρτες των περιοχών, των νομών, τους πολιτικούς και τους γεωφυσικούς. Με τα ποτάμια και τις λίμνες…

—της Όλγας Σελλά— Όσοι βρισκόμασταν στην πλατεία συχνότατα νιώθαμε ότι ανασύρουμε μνήμες από φοιτητικά αμφιθέατρα, από κομματικές συνελεύσεις, από συνέδρια βίαια, διχαστικά και διασπαστικά, από φράξιες και μικρο-ίντριγκες. Ή κι από στιγμές ανάτασης, όπως εκείνες που δημιουργούν οι ιδέες που πραγματοποιούνται, τα πιστεύω που υλοποιούνται, η συνύπαρξη, η συλλογικότητα· αλλά κι από στιγμές απογοήτευσης, όπως…

—της Όλγας Σελλά για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα—   Οι περισσότεροι από τα εκατομμύρια —πόσοι έχουμε φτάσει άραγε;— κάτοικοι της Αττικής, είμαστε εσωτερικοί μετανάστες δεύτερης ή τρίτης γενιάς. Δηλαδή είμαστε οι απόγονοι όσων είχαν φτάσει κάποτε σε μια πολύ μικρότερη Αθήνα, πριν από την περίοδο της αντιπαροχής και της ιλιγγιώδους ανοικοδόμησης, εκείνων που ήρθαν από κάθε γωνιά…

—της Όλγας Σελλά για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα—— «Έχω μια αγάπη όλο δική μου…» — να αυτό, η αίσθηση της ιδιοκτησίας και της ταύτισης μας έφαγε…  Η προσήλωση σε ό,τι νομίζαμε πως ήταν οι άλλοι, η ψευδαίσθηση πως πήγαιναν όπου πηγαίναμε, πως γύρευαν ό,τι γυρεύαμε. Άτοπον. Σε κάθε σχέση. Πόσο μάλλον όταν μέσα μπαίνει η…

—της Όλγας Σελλά— Το συνειδητοποίησα την περασμένη Κυριακή το βράδυ, όταν, περασμένα μεσάνυχτα, διάφοροι άνθρωποι του θεάτρου μού έστελναν μηνύματα στο κινητό, απεγνωσμένα: «Ξέρεις πότε τελειώνει η προθεσμία υποβολής προτάσεων για τις παραστάσεις της Επιδαύρου το 2018»; Ομολογώ ότι δεν είχα ασχοληθεί — μήπως θα κατέθετα πρόταση; Μπήκα στο site του Φεστιβάλ Αθηνών και είδα…

—της Όλγας Σελλά— Η Πειραιώς 260, η βασική έδρα των φεστιβαλικών παραστάσεων στην Αθήνα, έκλεισε τις πύλες της για φέτος. Οι παραστάσεις ολοκληρώθηκαν, το πήγαινε-έλα εκεί κάτω στον Ταύρο τελείωσε και για τούτη τη χρονιά και μένει ο απολογισμός των εντυπώσεων. Οι απολογισμοί είναι σχεδόν κλισέ στη δημοσιογραφική πιάτσα, για το κλείσιμο κάθε κύκλου, αλλά…

—της Όλγας Σελλά— Όταν φεύγει ένας άνθρωπος κρατάμε από εκείνον/η τις μνήμες που κουβαλάμε από αυτόν και τις φωτογραφίες του. Τις όψεις της ζωής του και των στιγμών του. Από την κριτικό λογοτεχνίας Μάρη Θεοδοσοπούλου κρατάμε μόνο τις μνήμες των λόγων και της εικόνας της (όσοι από εμάς τη γνώρισαν) και, φυσικά, τα κείμενά της.…

Προβληματίζονται οι ηθοποιοί των ελληνικών κρατικών θεάτρων για παράσταση στα Κατεχόμενα —της Όλγας Σελλά—   Μόλις διάβασα χθες το πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ του Σάκη Ιωαννίδη στην «Καθημερινή», με τίτλο «Προβληματίζει η “Αντιγόνη” στα Κατεχόμενα» έσπευσα στο ράφι με τα βιβλία του Σεφέρη, κι άρχισα να διαβάζω τα ποιήματα της συλλογής «Ημερολόγιο Καταστρώματος, Γ». Ίσως γιατί,…

—της Όλγας Σελλά— Το μήνυμα ήρθε αυτές τις ήσυχες μέρες της Διακαινησίμου Εβδομάδος: «Ξέρεις ότι από την 1η Απριλίου καταργήθηκε η δωρεάν είσοδος των δημοσιογράφων, με την ταυτότητα της ΕΣΗΕΑ, στα μουσεία της χώρας;» Ρώτησα τίνος ήταν η απόφαση και η απάντηση ήταν η εξής: «Του υπουργείου Πολιτισμού». Προβληματίστηκα πολύ. Απαιτείται η δημόσια ανάδειξη αυτής…