Ετικέτα: François Villon
-
Το ποίημα της εβδομάδας 6/9
Μπαλάντα των κυριών του παλαιού καιρού —Φρανσουά Βιγιόν— Μετάφραση: Κώστας Καρυωτάκης Πέστε μου πού, σε ποιο μέρος της γης, Είναι η Φλώρα, η ωραία από τη Ρώμη, Η Αλκιβιάδα, κι ύστερα η Θαΐς, Η ξαδέλφη της με τη χρυσή κόμη; Ηχώ απαλή, σκιά σε λίμνη, τρόμοι των φύλλων, ροδοσύννεφα πρωινά, Η ομορφιά τους δεν έδυσεν…
-
Από τον Βιγιόν στον Ζέμπαλντ, με τη Λένια Ζαφειροπούλου
Με τα λόγια [γίνεται] Αν σηκώσει το βλέμμα Ν’ αγγίξει Με το μέτωπο τ’ άστρα, Δεν στέκει τότε πουθενά Το αβέβαιο πέλμα Και παίζουν μαζί του Νέφη και άνεμοι [1] Στην πέρα άκρη τού θαμπού καθρέφτη ο ήλιος βυθίζεται, χάλκινη σφαίρα πυρωμένη, Αθόρυβα και σιωπηλά, Όπως στη θάλασσα βυθίστηκαν γενειοφόροι βασιλείς [2] [1] Γκαίτε, «Όρια…
dimart 