Δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτη Κουβέλη
Εκφράζω τη βαθιά μου θλίψη για τον θάνατο της Κίττυς Αρσένη. Ξεχωριστή ηθοποιός και σκηνοθέτις, σπάνιος άνθρωπος, αγωνίστηκε σε όλη της τη ζωή για τις διαχρονικές αξίες της ανανεωτικής αριστεράς. «Πλήρωσε» τη γενναία της στάση την περίοδο της χούντας με φυλακές και βασανιστήρια.
Η Ευρώπη και ο κόσμος όλος ενημερώθηκαν για την κατάσταση στην Ελλάδα από την κατάθεση της Κίττυς στο Συμβούλιο της Ευρώπης για τα βασανιστήρια της χούντας.
Θα θυμόμαστε πάντα το χαμόγελό της, τη ζεστασιά της, αλλά και τη συμβολή της στη δημιουργία της ΔΗΜΑΡ.
Στους οικείους της τα θερμά μου συλλυπητήρια.
* * *
Ανακοίνωση του Τομέα Πολιτισμού της Δημοκρατικής Αριστεράς για τον θάνατο της Κίττυς Αρσένη
Έφυγε από τη ζωή η Κίττυ Αρσένη. Από τον χώρο του πολιτισμού θα λείψει μια σημαντική ηθοποιός και σκηνοθέτις· από την ανανεωτική αριστερά θα λείψει μια ειλικρινής, ανυπόκριτη και θαρραλέα φωνή και στάση ζωής.
Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Καρόλου Κουν (1958), έπαιξε στις περισσότερες θεατρικές σκηνές της Αθήνας, συμμετείχε σε πολλές κινηματογραφικές, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές παραγωγές.
Το καλοκαίρι του 1967 συνελήφθη, βασανίστηκε και καταδικάστηκε ως μέλος του Πατριωτικού Μετώπου σε πολυετή φυλάκιση. Το 1968, μετά την αμνηστία, έφυγε «παράνομα» από τη χώρα και κατέθεσε ως μάρτυς στο Συμβούλιο της Ευρώπης για τα βασανιστήρια στην Ελλάδα. Υπήρξε επίσης ο βασικός επώνυμος μάρτυρας της έκθεσης της Διεθνούς Αμνηστίας “Report on Torture”.
Τις εμπειρίες της στα κρατητήρια της ασφάλειας κατέγραψε στο βιβλίο «Μπουμπουλίνας 18». Το 2005, κατά την παρουσίαση του βιβλίου, η Κίττυ Αρσένη είπε:
«Η μαρτυρία τούτη γράφτηκε το 1968 στις διαδρομές του τραίνου Παρίσι – Στρασβούργο. Γράφτηκε ανάμεσα στις καταθέσεις – ανακρίσεις των νομομαθών της Επιτροπής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης. Γράφτηκε ανάμεσα σε συνεντεύξεις των ξένων εφημερίδων και τηλεοράσεων, που κείνο τον καιρό τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα κάλυπταν τις στήλες τους και τα προγράμματά τους… Γράφτηκε για ν’ απαντήσει στον αμερικάνο ανταποκριτή των New York Times γιατί, περνώντας μια τέτοια διαδικασία, ο μόνος γιατρός τον οποίον δεν χρειάζεται κανείς είναι ο ψυχίατρος! Γράφτηκε γιατί το πλαστό μου διαβατήριο, οι πεδιάδες της Αλσατίας δεν μ’ έπειθαν ότι είχα φύγει από την Ελλάδα, από τη φυλακή, από την Ασφάλεια. Γιατί όντως οι νομομαθείς της Ευρώπης είχαν δίκιο να δυσπιστούν: όταν δεν μπορείς να μεταφράσεις τις λέξεις ”ταράτσα και απομόνωση” σε άλλη γλώσσα δεν υπάρχει Ρrima Facie απόδειξη…»
Μετά τη δικτατορία γύρισε στην Ελλάδα, έπαιξε και σκηνοθέτησε σε πολλά αθηναϊκά θέατρα και δίδαξε επί χρόνια υποκριτική. Χρημάτισε γενική γραμματέας του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής και, πρόσφατα, του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου. Ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Ελληνικής Αριστεράς. Ιδρυτικό μέλος της Δημοκρατικής Αριστεράς, τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιήθηκε —με τον νεανικό ενθουσιασμό, την ευθύτητα και το καυστικό, αυτοσαρκαστικό χιούμορ που τη χαρακτήριζαν πάντοτε— στον Τομέα Πολιτισμού.
Η Δημοκρατική Αριστερά αποχαιρετά μια σημαντική ηθοποιό, μια συνεπή αγωνίστρια και, κυρίως, μια αγαπημένη φίλη. Θα πούμε το τελευταίο αντίο στην Κίττυ Αρσένη την Τρίτη 17/9 στις 5 μ.μ., στο νεκροταφείο Αμαρουσίου.
* * *
dimart 