Ταυτότητα / ταυτοποίηση / ταύτιση

H ελληνικότητα ήταν ο «δαίμονας» ή ο «άγγελος» για την τέχνη (σας); — απαντά η Δέσποινα Μεϊμάρογλου

Σαφώς, δαίμονας… για να γίνω πιο σαφής, σχετικά με τα συναισθήματα μου γύρω από τον όρο «ελληνικότητα»: Το γεγονός ότι γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αίγυπτο, σε ένα περιβάλλον πολυπολιτισμικό, ότι σπούδασα σε σχολή Καλών Τεχνών στην Αγγλία στις αρχές της δεκαετίας του εξήντα καθώς και οι συνεχείς μετακινήσεις μου και η ανάμειξή μου με ανθρώπους διαφορετικής προέλευσης και νοοτροπίας — όλα αυτά δημιούργησαν μέσα μου ένα κράμα παραδόσεων και αρχών που άμεσα επηρέασαν τις προτεραιότητες και τις προσωπικές μου επιλογές, τόσο στη ζωή μου όσο και στο έργο μου. Πιστεύω ότι ο τρόπος που επεξεργάζομαι τα θέματα που με απασχολούν έχει να κάνει κυρίως με την καταγωγή μου.  Αποτέλεσμα, σειρές ανθρωποκεντρικών (συχνά δια-δραστικών) έργων, που προέρχονται συνήθως από κοινωνικο/πολιτικά γεγονότα που παρακολουθώ ασταμάτητα, καθημερινά στη διεθνή επικαιρότητα, τα οποία καθορίζουν και προ-σχεδιάζουν τις μοίρες των λαών. Το γεγονός ότι συναναστρέφομαι και άρα συν-ΥΠΑΡΧΩ με άτομα διαφορετικά,  που ανήκουν σε άλλες κουλτούρες, θρησκείες κλπ, ίσως με απομάκρυνε από πολύ νωρίς από την έννοια της συγκεκριμένης καταγωγής, εξ ου και θεωρώ τον εαυτό μου «πολίτη του κόσμου». Όταν σκέφτομαι τον όρο «Πατρίδα» το μυαλό μου πηγαίνει μόνο στην Αίγυπτο και στις παιδικές μου αναμνήσεις…

Αυτό που θεωρώ πολύ σημαντικό στοιχείο και που πρέπει να αναγνωρίζεται  σε κάθε μορφή τέχνης είναι η δυνατότητα ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ και ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗΣ, άσχετα με την πηγή απ’ όπου προέρχεται η αφήγηση, το εικαστικό έργο, το μουσικό άκουσμα. Σε τελική ανάλυση, ΑΝ κατορθώνει το εν λόγω δημιούργημα να ξεπερνάει την «τοπικότητα», να έχει απήχηση  στον θεατή απ’ όπου κι αν προέρχεται αυτός.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ – ΤΑΥΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΤΑΥΤΙΣΗ

© despinameimaroglou 2015 /all rights reserved

Σαν παράδειγμα σας αναφέρω την δύναμη που ασκούν πάνω μου πολλές Ιρανικές ταινίες, αν και τα θέματα που διαπραγματεύονται σχετίζονται συχνά με την τοπική κοινωνία τους (made in Iran). Τι να πούμε για το έργο της  Shirin Neshat (επί παραδείγματι;)

* * *

Κάθε εβδομάδα ένας εικαστικός καλλιτέχνης απαντά στο ερώτημα του dim/art «H ελληνικότητα ήταν ο «δαίμονας» ή ο «άγγελος» για την τέχνη (σας);» Επιχειρούμε δι’ αυτής της οδού να επαναφέρουμε ένα ερώτημα για τον νεοελληνικό πολιτισμό που τέθηκε ήδη αρκετές φορές και που αποτέλεσε κεντρικό μάλλον άξονα των αναζητήσεων της γενιάς του ’30 και να δούμε, βάσει των απαντήσεων, εάν έχει νόημα να τίθεται ξανά, με νέους όρους και σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες ή αν έχει ξεπεραστεί οριστικά. Πώς απαντούν «νεότεροι» και «παλαιότεροι» καλλιτέχνες σε μια ερώτηση που βασάνισε μια ολόκληρη γενιά, αυτήν του 1960, αλλά και παγίδευσε τη σύγχρονη ελληνική τέχνη και λογοτεχνία;
Επιμέλεια: Δρ. Δωροθέα Κοντελετζίδου, ιστορικός/θεωρητικός τέχνης.

* * *

Στο «Cafe dim/art» γίνονται διαδικτυακές συναντήσεις σύγχρονων ελλήνων συγγραφέων και λογοτεχνών.

Εδώ άλλες αναρτήσεις από το Cafe dim/art