—του Θοδωρή Τριανταφύλλου #Jazz ιστορίες—
To 1961, o 29χρονος πιανίστας Duke Pearson είχε ήδη στο ενεργητικό του αρκετές συνεργασίες επί σκηνής με σημαντικά ονόματα της Jazz. Τα επόμενα δε χρόνια, έμελλε να εξελιχθεί σε έναν από τους σημαντικότερους ενορχηστρωτές-πιανίστες της θρυλικής Blue Note Records, ενώ εκτελούσε και χρέη «σκάουτερ» (A&R man) για το label, μετά τον πολύ πρόωρο χαμό του σαξοφωνίστα Ike Quebec. Εκείνη την εποχή ήταν μέλος της touring band της τραγουδίστριας Nancy Wilson με την οποία και περιόδευαν στη Βραζιλία.
Κατά την επίσκεψη στο Rio, ο Pearson είχε την ευκαιρία να θαυμάσει από κοντά το μνημείο-σύμβολο της πόλης. Αναφερόμαστε φυσικά στο άγαλμα του Χριστού που βρίσκεται στον λόφο Corcovado, το λεγόμενο «Cristo Redentor». Εξαιρετικής σημασίας μνημείο όχι μόνο του Ρίο και της Βραζιλίας, αλλά θα λέγαμε και της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Έχει κερδίσει άλλωστε και τη θέση του στη άτυπη λίστα των «Νέων 7 Θαυμάτων» του κόσμου. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Pearson, η επαφή με το εντυπωσιακό (σχεδόν 40 μέτρων) άγαλμα κινητοποίησε βαθιά το θρησκευτικό του συναίσθημα αλλά καταπώς φαίνεται και την καλλιτεχνική του έμπνευση, μια και τον οδήγησε στην σύνθεση του έξοχου κομματιού με τον ομώνυμο τίτλο: «Cristo Redentor».
To κομμάτι πρωτοεμφανίστηκε σε δίσκο του Donald Byrd, σπουδαίου και καταξιωμένου ήδη τρομπετίστα και παλιού συνεργάτη του συνθέτη. Ο εν λόγω δίσκος, το Α Νew Perspective, κυκλοφόρησε το 1963 στην Blue Note. Αποτελεί ένα ιδιαίτερο project του Byrd, μια και συνδυάζει το γνωστό hardbop στιλ του με gospel χορωδία, δημιουργώντας μια ιδιαιτέρως spiritual ατμόσφαιρα σε όλο το άλμπουμ. Ο Pearson είναι παρών ως ενορχηστρωτής. (Σημείωση: Το εξώφυλλο του δίσκου είναι από τα αγαπημένα εξώφυλλα του γράφοντος.)
Έκτοτε το κομμάτι έγινε χιτ, αν μας επιτρέπεται η έκφραση, γνωρίζοντας αλλεπάλληλες διασκευές από πολλούς και ποικίλους καλλιτέχνες. Εξάλλου, μερικά χρόνια αργότερα εμφανίστηκε και σε album του ίδιου του συνθέτη:
Αναφερόμαστε ενδεικτικά σε δυο αγαπημένες μας διασκευές της σύνθεσης, με κριτήρια εντελώς προσωπικά, διασκευές που όμως γράψανε ιστορία.
Η πρώτη περίπτωση αφορά τον άσσο κιθαρίστα Harvey Mandel, που μάλιστα έδωσε τον τίτλο του κομματιού στο πρώτο του σόλο άλμπουμ (1968). Πρόκειται για δίσκο αναφοράς, ένα εκπληκτικό αριστούργημα ψυχεδελικού rock, blues, jazz, country κ.λπ. εκεί από τα τέλη των 60’s (καμιά έκπληξη ως προς αυτό). Ο Mandel συνέχισε ως γνωστόν για λίγο με τους Canned Heat, εμφανιζόμενος μαζί τους και στο φεστιβάλ Woodstock, έκανε σημαντικές συνεργασίες στον χώρο των blues και του ροκ, ενώ μας έδωσε και αρκετά πολύ καλά σόλο άλμπουμ, παραμένει δε ενεργός μέχρι και σήμερα.
H δεύτερη διασκευή προέρχεται από έναν ζωντανό θρύλο του λευκού blues, τον σπουδαίο φυσαρμονικίστα και τραγουδιστή Charlie Musselwhite. Αναγκαία διευκρίνιση: Αναφερόμαστε στην εκτέλεση του «Cristo Redentor», που βρίσκεται στο άλμπουμ Tennesse Woman (1969), μια και ο Musselwhite μερικά χρόνια πριν είχε ξανασχοληθεί με το κομμάτι, στο πρώτο προσωπικό του άλμπουμ. Και οι δυο είναι βέβαια εκπληκτικές. Η πρώτη ας πούμε πιο psych, με τα γκαραζιέρικα πλήκτρα του Barry Goldberg, ενώ η δεύτερη πιο μακροσκελής και jazzy με το πιάνο του Skip Rose. Ακούμε την δεύτερη εκδοχή (ειρωνεία του youtube: με το εξώφυλλο της πρώτης).
Αμήν
dimart 
Σχολιάστε