|02

02|Subkultur 90+
Δίσκοι που επιμένουν να στριφογυρνούν στο μυαλό των συντελεστών του dim/art

—του Διονύση Νοταράκη—

Mazzy Star – So Tonight That I Might See
Capitol 1993

Φέτος τον Σεπτέμβρη συμπληρώνονται δυο δεκαετίες από εκείνο το πρωινό του 1993 που το So Tonight That I Might See, το δεύτερο και πλέον άρτιο album των Muzzy Star, έκανε την εμφάνιση του στις βιτρίνες των δισκοπωλείων. Ήταν η εποχή που η διανομή της μουσικής γινόταν με αυτόν τον τρόπο ακόμη, όπως επίσης και η εποχή που ο όρος «alternative rock» ίσως να είχε ακόμα κάποιο νόημα. Οι Mazzy Star σχηματίστηκαν το 1988 όταν για αδιευκρίνιστους λόγους αποχώρησε από τους Opal η μπασίστρια και ιδρυτικό μέλος των Dream Syndicate επίσης Kendra Smith. Έχοντας ως βασικούς πυλώνες τον δοκιμασμένο στα νέο-ψυχεδελικά μονοπάτια της δεκαετίας του 1980 κιθαρίστα David Roback και τη σαγηνευτική Hope Sandoval στα φωνητικά αναδύθηκαν από τα συντρίμμια των Opal. Αν και από τη μπάντα κατά καιρούς πέρασαν διάφορα μέλη, ανάμεσα στα οποία και η επί μια διετία μπασίστρια των Hole Jill Emery, η πλειονότητα των κομματιών και των τριών studio albums των Mazzy Star ανήκει στον Roback και τη Salivan με τον πρώτο να καταπιάνεται κυρίως με τη σύνθεση και την δεύτερη με τους στίχους. Το So Tonight That I Might See είναι πολύ καλά δουλεμένος δίσκος ο οποίος έβγαλε και την μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του συγκροτήματος, το Fade to You το οποίο έφτασε μέχρι το #44 του Billboard και το #48 του UK Singles Chart. Όπως και σε όλα τα album της μπάντας όλα τα κομμάτια ανήκουν στο duo εκτός από ένα, το Five String Serenade που αποτελεί μια υποδειγματική διασκευή του κομματιού των Arthur Lee & Love που είχε κυκλοφορήσει μόλις έναν χρόνο πριν. Πέρα όμως της απόδοσης τιμών σε μια από τις μεγαλύτερες μορφές της Αμερικανικής σκηνής της δεκαετίας του 1960 ακούγοντας τον δίσκο, στο σύνολο του και με την ασφαλή απόσταση των δυο δεκαετιών μου μας χωρίζει από το 1993, το So Tonight That I Might See δίνει την εντύπωση ενός album που όντας συμπαγές αναδεικνύει τα ονειρικά στοιχεία και οι συνθέσεις του Roback δένουν αρμονικά με τη κλητική φωνή της Sandoval. Ο Roback δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει βαριά blues riffs στο Wasted, σωστά τοποθετημένο στα μισά του δίσκου, αλλά και ουσιαστικά solos. Το κομμάτι που κλείνει το album, το ομώνυμο So Tonight That I Might See, αποτελεί άλλη μια απόδειξη του πόσο καθοριστική ήταν η επιρροή των  Velvet Underground, η ερμηνεία – απαγγελία της Sandoval ωστόσο φέρνει στο νου μια άλλη ιέρεια του Αμερικανικού punk, τη Lydia Lunch. Εν έτη 2013, με τον Roback μόνιμο κάτοικο Νορβηγίας και τη Sandoval να ακροβατεί ανάμεσα σε solo δουλειές και συνεργασίες οι Mazzy Star μετά από αρκετά χρόνια απουσίας ξεκίνησαν πέρυσι τουρνέ σε Ευρώπη και Αμερική ενώ φέτος αναμένεται επιτέλους το τέταρτο studio album τους. Οψόμεθα.

8/10