Η τήξις των χρόνων
—Τριστάν Τζαρά—
μια χαρά ένα μέλλον
όλα ειπωθηκαν πάνου στην κλάρα
ο σάλος του πλοίου θαν το πάρει
το χαμόγελό σου κλεμμένο σαν τον άνεμο
τα μάτια τα πιο αγνά κι οι ματωμένες μέρες
όταν ανοίγω το στόμα μιλάς
κι η ίδια τραγουδιέται πολύ πιο ψηλά
εκεί που δε φτάνει να πιεις
να γελάς να γελάς μες στη γη
παιδιάστικα χρόνια να διασκεδάσουν τα δάση
κι οι βουβές εμπιστοσύνες
όπου πνίγηκε το στόμα σου για μένα.
Μετάφραση: Νίκος Εγγονόπουλος
* * *
Άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
dimart 
Σχολιάστε