Το σπίτι που το ξέχασε ο χρόνος

Μητέρα και γιοι κράτησαν την οικογενειακή εστία παγωμένη στην δεκαετία του 1920 για εβδομήντα ολόκληρα χρόνια, διατηρώντας την αυθεντική διακόσμηση, τα τρόφιμα και την επίπλωση.

—της Harrier Arkell για την Daily Mail. Απόδοση για το dim/art: Διονύσης Νοταράκης—

Η διπλοκατοικία βρίσκεται στο Νο 7 της Blyth Grove στο Worksop και αποτελούσε το σπίτι της οικογένειας Straw, που ήταν παντοπώλες. Μετά τον ξαφνικό θάνατο του William Straw του πρεσβύτερου, το 1932, η απαρηγόρητη οικογένεια αποφάσισε να αφήσει το σπίτι όπως ακριβώς ήταν τότε. Σήμερα το σπίτι ανήκει στο National Trust και αποτελεί ένα μοναδικό τεκμήριο για την οικογενειακή ζωή στα Βρετανικά προάστια κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου.

Κληροδοτήθηκε στο National Trust από την ίδια την οικογένεια των παντοπωλών και σίγουρα αποτελεί ένα από τα πιο ασυνήθιστα και συναρπαστικά περιουσιακά του στοιχεία. Δεν υπάρχουν ακριβοί θησαυροί ή σπάνιες αντίκες. Αντιθέτως το σπίτι που είναι γνωστό απλά ως Το σπίτι του κυρίου Straw προσφέρει μια αυθεντική ματιά στο πως ζούσε μια συνηθισμένη Βρετανική οικογένεια έναν αιώνα πριν. Χτισμένο το 1905 αποτέλεσε την οικεία των Straw, μιας οικογένεια παντοπωλών επικεφαλής της οποίας ήταν ο William Straw ο πρεσβύτερος και η γυναίκα του Florence.

Το ζευγάρι που είχε δύο γιούς, τον William και τον Walter, διακόσμησε το σπίτι το 1923 σύμφωνα με τις επιταγές της εποχής: με σκοτεινές και βαριές ταπετσαρίες, μοκέτες, σκοτεινά ξύλινα έπιπλα και παχιές κουρτίνες που δεν άφηναν το κρύο να διεισδύσει. Ο William Straw ο πρεσβύτερος διατηρούσε ένα ακμάζον παντοπωλείο και ειδικευόταν στο εμπόριο σπόρων. Ο μικρός του γιος, Walter, τον ακολούθησε στην επιχείρηση ενώ ο William ο νεότερος έφυγε για να διδάξει στο Λονδίνο, όπου έκανε μια υπολογίσιμη περιουσία επενδύοντας σε μετοχές του Marks & Spencer. Μια εύπορη οικογένεια, έζησε μια αξιοσέβαστη και αρμονική ζωή μέχρι το 1932 όπου ο κος Straw ο πρεσβύτερος πέθανε ξαφνικά σε ηλικία 68 ετών. Η οικογένεια —εν τη θλίψει της— αποφάσισε πως τίποτα δεν θα αλλάξει.

Ένα ημερολόγιο του 1932 εξακολουθεί να κρέμεται στην τραπεζαρία. Η πίπα και η καπνοθήκη του κυρίου Straw κρέμονται ακόμα δίπλα στο τζάκι ενώ τα καπέλα του και τα παλτά του παραμένουν στην κρεμάστρα του χολ. Το 1938 ο William Straw ο νεότερος επέστρεψε για να ζήσει στο Blyth Grove ενώ την επόμενη χρονιά πέθανε η μητέρα του. Από τότε και ως το 1985 τα δυο αδέρφια έζησαν στο σπίτι χωρίς να προσθέσουν σχεδόν καμία μοντέρνα πινελιά. Το υπνοδωμάτιο της μητέρας τους έμεινε ανέπαφο μετά τον θάνατό της, το 1939, ενώ τηλεόραση, ραδιόφωνο, γραμμόφωνο και τηλέφωνο δεν πέρασαν ποτέ το κατώφλι της οικίας.

Τα δυο αδέρφια έζησαν εκεί ήσυχα και ειρηνικά. Ο William διαχειριζόταν τα του οίκου ενώ ο αδερφός του ανέλαβε το μαγαζί και πήγαινε στο Worksop καθημερινά, με το ποδήλατο του. Θα ακολουθήσουν μια άκαμπτη ρουτίνα για σαράντα χρόνια, θα διαχειριστούν με φειδώ τα χρήματά τους και δεν θα πετάξουν ποτέ τίποτα, αποθησαυρίζοντας πράγματα ετερόκλητα και ιδιαίτερα, τα οποία σήμερα αφηγούνται μια συναρπαστική εικόνα της ζωής τους. Ο William Straw έζησε στο σπίτι μέχρι το 1985 και πέθανε το 1990 ενώ ο αδερφός του πέθανε μερικά χρόνια αργότερα. Ελλείψει απογόνων, αποφάσισε να κληροδοτήσει το σπίτι στο National Trust το οποίο, με τη σειρά του, αποφάσισε να το διατηρήσει όπως ακριβώς το παρέλαβε. Η Danielle Brown, υπεύθυνη για το σπίτι και τους επισκέπτες, δηλώνει πως αυτό «προσφέρει στο κοινό μια μοναδική ματιά στην οικογενειακή ζωή κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου».

Μια ματιά σε μια πιο επίσημη εποχή. Η redbrick διπλοκατοικία στο Wroksop αποτελεί την πιο συναρπαστική αναλαμπή της οικογενειακής ζωής στα προάστια κατά τον μεσοπόλεμο.

Θέλει κανείς ρέγκες σε κονσέρβα; Στο κελάρι αποτυπώνεται η γεύση μιας άλλης εποχής. Κονσέρβες πατάτας, σαρδέλας — δοχεία και βάζα με Borvil.

Επιδαπέδια μπανιέρα — για πρώτη φορά. Η ελαφρόπετρα, οι μπάρες σαπουνιών από αχλάδι και η βούρτσα τριψίματος είναι όλα τοποθετημένα πάνω στο ξύλινο ράφι μπάνιου κοντά στον περίτεχνο νιπτήρα.

Πως ζούσαμε ενενήντα χρόνια πριν. Η τραπεζαρία βαμμένη με σκοτεινά χρώματα, οι πίνακες σε χρυσίζουσες κορνίζες να κρέμονται από την γι αυτούς προορισμένη ράγα και το τζάκι να λειτουργεί κανονικά.

Δεν υπάρχουν σύγχρονες συσκευές εδώ. Η κουζίνα στο Νο 7 της Blyth Grove λειτουργεί με ζωντανή φλόγα. Παλαιού τύπου νεροχύτης και ξύλινα ράφια. Το σίδερο και ο βραστήρας ζεσταίνονται στη σόμπα.

Η σημερινή υπερσύγχρονη κουζίνα καταλαμβάνει μεγάλο χώρο. Το 1920 όμως ένας μικρός φούρνος αρκούσε για να ταϊστεί μια ολόκληρη οικογένεια.

Το σπίτι μιας οικογένειας που ζούσε άνετα. Οι Straws ήταν μια εύπορη οικογένεια παντοπωλών και εμπόρων σπόρων που κατοικούσε για δεκαετίες στην Blyth Grove.

Ένα υπνοδωμάτιο από το χθες. Μετά το θάνατο του κυρίου Straw του πρεσβύτερου το πιάνο μεταφέρθηκε στο όμορφο υπνοδωμάτιό του όπου και παρέμεινε.

Ένα ευτυχισμένο ζευγάρι που θα μείνει στην αιωνιότητα. Ο κος Straw έζησε στο Worksop μέχρι το θάνατο του το 1932. Η σύζυγος του μέχρι τον δικό της θάνατο εφτά χρόνια μετά.

Ανέγγιχτα για δεκαετίες. Τα καπέλα και οι τραγιάσκες του κ. Straw κρέμονται πάνω από σειρές πανομοιότυπων αδιάβροχων στο χολ της στιβαρά κατασκευασμένης red brick διπλοκατοικίας στα Midlands.

Από μια εποχή όπου τα πράγματα φτιάχνονταν για να αντέχουν. Όμορφα γυαλισμένα – αν και λείπει το ένα από τα αρχικά κορδόνια – τα δερμάτινα παπούτσια του κ. Straw είναι ακόμη ολοκαίνουρια.

Το ξύλινο ντουλάπι στην κουζίνα το τρώει ο σκωρος αλλά εξακολουθεί να αντέχει τα ψώνια που αγοράστηκαν δεκαετίες πριν, ενώ για ανάλογο χρονικό διάστημα οι παλιομοδίτικες ζυγαριές δεν έχουν ζυγίσει απολύτως τίποτα.

Παλιές επιστολές με επιμελώς δακτυλογραφημένες διευθύνσεις βρίσκονται σε ένα μεταλλικό δίσκο προορισμένο γι αυτές. Φαίνεται πως έχουν ανοιχτεί με χαρτοκόπτη.

Πηγή: The Daily Mail