Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band

Για πολλούς κριτικούς το κορυφαίο άλμπουμ της ροκ μουσικής. Κυκλοφόρησε την 1η Ιουνίου του 1967, ύστερα από δουλειά πεντέμισι μηνών στα στούντιο της Άμπεϊ Ρόουντ. Άλμπουμ καινοτόμο, από τον ήχο έως το εξώφυλλό του, συνδύασε εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία.

Το Sgt. Pepper’s άρχισε να ηχογραφείται όταν η μανία του νεαρόκοσμου για τα Σκαθάρια είχε αρχίσει να υποχωρεί. Το επεδίωξαν και οι ίδιοι οι Beatles, που αποφάσισαν να σταματήσουν τις συναυλίες τον Αύγουστο του 1966 και να αφοσιωθούν στη δισκογραφία. Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού τους στην Αφρική σκέφθηκαν να δημιουργήσουν ένα θεματικό άλμπουμ για μια φανταστική ορχήστρα με επικεφαλής τον Sgt. Pepper, η οποία θα έδινε ένα φανταστικό κονσέρτο μπροστά σ’ ένα φανταστικό κοινό, ενώ οι τέσσερις Beatles θα υποδύονταν συγκεκριμένους ρόλους. Το σχέδιο δεν τους βγήκε απόλυτα, αλλά δημιούργησαν μια σειρά από μουσικά κομψοτεχνήματα, όπου η ψυχεδέλεια, η κλασσική μουσική, το ροκ εντ ρολ και το μιούζικ-χολ, δένουν αρμονικά.

Οι τέσσερις Beatles μπήκαν στα στούντιο της Άμπεϊ Ρόουντ στις 6 Δεκεμβρίου του 1966 και βγήκαν στις 21 Απριλίου 1967. Για τα τραγούδια του άλμπουμ χρειάστηκαν 700 ώρες ηχογραφήσεων. Άπιαστο όνειρο για άλλους καλλιτέχνες, όχι όμως και για τους Beatles, που ως σούπερ γκρουπ, είχαν το απόλυτο ελεύθερο από την ΕΜΙ.

Την περίοδο που ηχογραφούσαν το Sgt. Pepper’s, τα μουσικά ενδιαφέροντα των Beatles δεν επικεντρώνονταν μόνο στις απλές ποπ μελωδίες των αρχών της καριέρας τους. Τους ενδιέφεραν οι ήχοι της Ανατολής, ήταν εξοικειωμένοι με τον συμφωνικό ήχο και τα ηλεκτρικά όργανα (όργανο, πιάνο κ.ά.). Το πλήθος των μουσικών εφέ, που σιγά–σιγά γινόταν κτήμα των μουσικών, αλλά και οι νέες τεχνικές ηχογράφησης, συνέβαλαν στο τελικό αποτέλεσμα. Στο άλμπουμ χώρεσαν τελικά 13 τραγούδια με χρονική διάρκεια 39 λεπτά και 43 δευτερόλεπτα και έμειναν έξω, για να συμπεριληφθούν σε επόμενα άλμπουμ τους, τα τραγούδια «Strawberry Fields Forever» και «Penny Lane».

Το Sgt. Pepper’s κυκλοφόρησε την 1η Ιουνίου 1967 και ήταν το όγδοο άλμπουμ της δισκογραφίας τους. Σε σύντομο διάστημα ανέβηκε στο Νο1 των τσαρτ της Μεγάλης Βρετανίας (27 εβδομάδες) και Ηνωμένων Πολιτειών (15 εβδομάδες), ενώ διθυραμβικές ήταν και οι κριτικές. Ο διακεκριμένος μουσικοκριτικός των Times του Λονδίνου Κένεθ Τάιναν χαρακτήρισε το Sgt. Pepper’s, ως «μία σημαντική στιγμή στην ιστορία του Δυτικού Πολιτισμού».

Ένας από τους δεινούς επικριτές του Sgt. Pepper’s υπήρξε ο σπουδαίος μουσικός Φρανκ Ζάππα, ο οποίος κατηγόρησε τους Beatles ότι εμπορευματοποίησαν την αισθητική του χίπικου κινήματος (flower power). «Το έκαναν μόνο για το χρήμα» τόνιζε σ’ ένα άρθρο του στο περιοδικό Rolling Stone. Και φρόντισε να το διακωμωδήσει αργότερα στο άλμπουμ του «We’re Only in it for the money», με εξώφυλλο μια παρωδία του περίφημου εξωφύλλου του Sgt Pepper’s.

Ο δίσκος τιμήθηκε και από τη μουσική βιομηχανία των ΗΠΑ. Το 1968 απέσπασε Βραβείο Γκράμι για το άλμπουμ της χρονιάς, που δινόταν για πρώτη φορά σε ροκ άλμπουμ. Με Γκράμι τιμήθηκε και το περίφημο εξώφυλλο του δίσκου. Είναι ένα κολάζ στο κλίμα της ποπ-αρτ, που απεικονίζει τα τέσσερα σκαθάρια ντυμένα με εδουαρδιανά ρούχα και περιτριγυρισμένα από διάσημες προσωπικότητες, καλλιτέχνες και μη. [Πηγή: Corfusite]

* * *

Οι Beatles σχολιάζουν τα τραγούδια που έγραψαν για το δίσκο  

John Lennon:

A Day in the Life: «Έγραφα το τραγούδι με την Daily Mail ανοιχτή μπροστά μου στο πιάνο, στη σελίδα των Νέων εν συντομία. Σε μια παράγραφο έγραφε για 4.000 τρύπες που είχαν ανακαλυφθεί στο Lancashire, ενώ μου έλειπε μια λέξη από το στίχο και όταν αρχίσαμε την ηχογράφηση, κατάλαβα ότι αυτή ήταν η λέξη που γύρευα· ο στίχος έπρεπε να είναι: «Now they know how many holes it takes to fill Albert Hall» (Τώρα ξέρουν πόσες τρύπες χρειάζονται για να γεμίσουν το Albert Hall). Ήταν ένας στίχος χωρίς νόημα, αλλά για κάποιο λόγο, δεν μπορούσα να βρω το ρήμα. Τι έκαναν οι τρύπες στο Albert Hall; Τότε ο Terry Dorran είπε: «fill».

Good Morning, Good Morning:  «Συχνά κάθομαι στο πιάνο δουλεύοντας τραγούδια, με την τηλεόραση ανοιχτή. Αν αισθάνομαι άσχημα και δεν βγάζω δουλειά, οι λέξεις από την τηλεόραση με βοηθούν. Έτσι άκουσα το Good Morning, Good Morning… Ήταν μια διαφήμιση για corn flakes».

Paul Mc Cartney:

Being For Benefit of Mr Kite: Ο John έχει ένα παλιό πόστερ που γράφει πάνω-πάνω: «Pablo Fanques Fair Presents The Hendersons For The Benefit Of Mr Kite». Από εκεί το πήραμε. Δεν θα μπορούσαμε να το είχαμε επινοήσει.

Lucy in the sky with Diamonds: «Είναι εκπληκτικό. Ο κόσμος το σκέφτηκε κι έβγαλε το πανούργο συμπέρασμα: «Οκ, το καταλάβαμε, είναι το LSD». Εμείς, όμως, δεν το είχαμε σκεφτεί ποτέ. Αυτό που συνέβη είναι ότι ο γιος του John, ο Julian, ζωγράφισε κάτι στο σχολείο και το έφερε στο σπίτι. Είχε μια συμμαθήτρια που λεγόταν Lucy, κι όταν ο John τον ρώτησε τι έδειχνε η ζωγραφιά, ο Julian είπε: «Lucy in the sky with Diamonds».

She’s Leaving Home: «Υπήρχε μια ιστορία στην Daily Mirror για μια κοπέλα που το είχε σκάσει από το σπίτι και, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο πατέρας της είχε δηλώσει: «Της δώσαμε τα πάντα, δεν ξέρω γιατί έφυγε από το σπίτι»».

Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band: «Απλώς σκεφτόμουνα ωραίες λέξεις όπως «Sgt. Pepper» και «Lonely Hearts Club Band», κι ενώθηκαν χωρίς λόγο… Πρόκειται μάλλον για συγκρότημα πνευστών, συγχρόνως, όμως, είναι και ροκ συγκρότημα, γιατί το όνομά τους έχει κάτι από τη σκηνή του San Francisco».

[Πηγή: beatles.gr]

* * *

Το εξώφυλλο

Το εξώφυλλο σχεδίασε ο pop artist Peter Blake και για τη σύνθεση συνεργάστηκε με την αμερικανή  καλλιτέχνιδα Jann Haworth, η οποία επί σειρά μηνών ασχολήθηκε με το να επιλέξει ανάμεσα σε εκατοντάδες φωτογραφίες διασήμων προσώπων εκείνες που ταίριαζαν καλύτερα στο κολάζ. Οι περισσότερες από τις προσωπικότητες που εμφανίζονται στο εξώφυλλο ήταν άνθρωποι που εκτιμούσαν ή θαύμαζαν οι τέσσερεις Beatles.

Το αρχικό σκίτσο του Peter Blake

Η τελική φωτογραφία τραβήχτηκε από τον Michael Cooper στο Chelsea Manor Photographic Studios, στις 30 Μαρτίου του 1967.

Who is Who

Επιμέλεια αφιερώματος: Μαρία Τσάκος

Εδώ άλλα επετειακά αφιερώματα από το dim/art