Εδώ είναι η χώρα του ποδοσφαίρου

Aqui é o país do futebol

—του Θοδωρή Τριανταφύλλου—

Καθώς μπαίνουμε στη καρδιά του καλοκαιριού, η στιγμή που οι απανταχού ποδοσφαιρόφιλοι περίμεναν επί τέσσερα χρόνια έφτασε. Λίγες ώρες  μας χωρίζουν πλέον από την έναρξη του Μουντιάλ της Βραζιλίας, με το γνωστό ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για το ελληνικό κοινό.  Ένα μουντιάλ που έχει συζητηθεί πολύ λόγω και της αντίθεσης μεγάλης μερίδας των κατοίκων της χώρας στην διοργάνωση. Καθημερινά  έχουμε διαδηλώσεις πολιτών και κινημάτων που διαμαρτύρονται για το μεγάλο κόστος της διοργάνωσης, ενώ την ίδια στιγμή μεγάλα τμήματα του πληθυσμού μαστίζονται από ακραία φτώχεια, έλλειψη στέγης αλλά και των πιο στοιχειωδών αγαθών διαβίωσης. Συγκρούσεις και απεργίες δίνουν  τον τόνο, σε μια παράλληλη πραγματικότητα από αυτήν των λαμπερών αστεριών της στρογγυλής Θεάς και των εξωφρενικών χρηματικών ποσών.

Το ποδόσφαιρο ωστόσο είναι μέρος της κουλτούρας και της καθημερινότητας των Βραζιλιάνων, πλουσίων και φτωχών. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού της χώρας, με πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις. Η Βραζιλία είναι κατά μια έννοια η χώρα του ποδοσφαίρου όπως λέει κι ένα τραγούδι. Μάλιστα, το συγκεκριμένο τραγούδι, το οποίο έχουν ερμηνεύσει πολλοί γνωστοί Βραζιλιάνοι καλλιτέχνες, περιλαμβανόταν και σε έναν δίσκο εξ ολοκλήρου εμπνευσμένο από ένα παλιότερο θρυλικό Μουντιάλ. Πρόκειται για το άλμπουμ Mexico ’70 του πολύ επιτυχημένου τότε τραγουδιστή Wilson Simonal. Υπενθυμίζουμε ότι σε εκείνη τη διοργάνωση με τις αντίξοες καιρικές συνθήκες (αφόρητη ζέστη και υγρασία) θριάμβευσε και πάλι η Βραζιλία των Πελέ, Ριβελίνο, Ζαϊρζίνιο, Τοστάο, Ζέρσον και των άλλων αστεριών, επικρατώντας στον τελικό τής Σκουάντρα Ατζούρα με το εντυπωσιακό 4-1.

Έχοντας υπόψη ότι «Εδώ είναι η χώρα του ποδοσφαίρου» —αλλά και των μεγάλων κοινωνικών ανισοτήτων—, το dim/art περιμένει το εναρκτήριο λάκτισμα.

* * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Ποικίλα (επίκαιρα)