Ένα Σάββατο βράδυ
—Τάκης Μενδράκος—
Αν ‒λέω αν‒ πιστέψουμε
σε ανομολόγητους χρησμούς,
φέτος δεν είναι να ’ρθει η άνοιξη,
γιατί σταμάτησε ο χρόνος τον Δεκέμβρη.
Κρύφτηκε το φεγγάρι να μη βλέπει
πώς θύμωσε ο ποταμός,
πώς λύγισε ο μόσχος,
πώς ένα σύννεφο εξόριστο
έχασε πια τα βήματά του,
πώς χαμηλώσανε τα βλέφαρα
πίσω από τις κλεισμένες γρίλιες
Τώρα, οι γερόντισσες
αρχίζουνε αλλιώς το παραμύθι:
«…Αλήθεια, τι πονάει περισσότερο
ένα άγριο βλέμμα ή μια σφαίρα…»
Τάκης Μενδράκος, Ατάκτως ερριμμένα, Άγρα 2012
* * *
Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
dimart 
Σχολιάστε