Κατηγορία: Το ποίημα της εβδομάδας

Δωρίχα —Ποσείδιππος— Μετάφραση: Βασίλης Ι. Λαζανάς Δωρίχα, ὀστέα μὲν σὰ πάλαι κόνιν, ἕσσατο δʼ ἑσμὸς… Δωρίχα τα οστά σου σκόνη θα ‘χουν γίνει τώρα, και

TRISTIA —Όσιπ Μαντελστάμ— Μετάφραση: Μήτσος Αλεξανδρόπουλος   Μια χορδή μέλι χρυσαφί έρεε από τη μποτίλια τόσο πηχτή, τόσο αργή, που η οικοδέσποινα πρόλαβε να πει:

Αίθουσα αναμονής Γιώργος Γεραλής Στο θαμπό φως, μια συλλογή κρατάει τους πεθαμένους. Κάποτε ανοίγει η θύρα και περνά ένας άλλος, μ’ ένα μισόγελο, κάτι σαν

[ Θα ‘χω καπνίσει το τελευταίο τσιγάρο μου… ] —Αναστάσιος Δρίβας— Θα ‘χω καπνίσει το τελευταίο τσιγάρο μου — στη σιωπή του μεγάλου μεταμεσονύκτιου δρόμου

Αν νοσταλγώ —Κώστας Ουράνης— Αν νοσταλγώ — δεν είναι εσάς, αγάπες περασμένες, και τις στιγμές τις ευτυχείς μαζί σας που έχω ζήσει! — Τα ρόδα