Κατηγορία: Το ποίημα της εβδομάδας

Ο ξένος των άστρων —Δ. Π. Παπαδίτσας— Ξέρετε από ποιο κρησφύγετο του μυαλού μου έρχεστε κι από ποιο άνοιγμά μου που φυσάνε ζέφυροι περνάτε αρχαία

Χαιρετισμοί —Μάρκος Μέσκος— Υπάρχει μνήμη στο κέντρο της γης. Ήλιος στον ουρανό και ουτοπίες. Κατηφορίζοντας, θαρρώ, την Κατάρα και δεξιά, κατ’ ευχήν, η παλιά Βοβούσα

Των κεκοιμημένων —Μιχάλης Γκανάς— στη μάνα και στον Χρήστο Ας πούμε ένα τραγούδι σιγανό, καθώς αρμόζει στους κεκοιμημένους, ενώ φτερά πουλιών γεμίζουν τον αέρα κι

Το θα και το να του θανάτου —Αντώνης Φωστιέρης— Έτσι λοιπόν χωρέσανε στα μάτια σου τόσες κοινές ασήμαντες εικόνες Ποιος θά ’χει χρόνο κάποτε να

[Όπου πέσει ένα μου δάκρυ…] —Χάινριχ Χάινε— Μετάφραση: Άγγελος Βλάχος Όπου πέσει ένα μου δάκρυ, γίνετ’ όμορφο λουλούδι· κι όπου πάει ο στεναγμός μου, γίνετ’

Γυναίκα και γάτα —Πωλ Βερλαίν— Μετάφραση: Λίλα Καρανικόλα Παίζει με την άσπρη γάτα κ’ είναι τρέλλα να τη δεις. Τ’ άσπρο χέρι, τα νυχάτα πόδια,

Οι θύτες —Γιάννης Βαρβέρης— Σαν λείπει το φως τις νύχτες αντλούμε νερό απ’ τις γειτονικές εστίες με την απόχη του μίσους. Καθένας είναι πρόθυμος για