Και με τα τέσσερα πόδια στον Παράδεισο

—της Stucano Closer—

Για καθέναν από μας τους ζωόφιλους είναι αυτονόητο: δεν είναι δυνατό να μοιράζεσαι τόση αγάπη με πλάσματα που δεν «έχουν ψυχή». Ωστόσο, η καθολική εκκλησία για αιώνες επισήμως τόνιζε αυτόν τον διαχωρισμό: Οι άνθρωποι έχουν ψυχή και μπορούν να πάνε στον παράδεισο· τα ζώα, όχι. Ώσπου πριν από λίγες μέρες, στο εβδομαδιαίο του κήρυγμα, ο πάπας Φραγκίσκος, ο ηγέτης 1,2 δισεκατομμυρίων πιστών, ανέτρεψε τα πράγματα. «Κάποια μέρα, θα ξαναδούμε τα ζώα μας στην αιώνια βασιλεία του Χριστού. Ο Παράδεισος είναι ανοιχτός για όλα τα πλάσματα του Θεού».

Καθόλου τυχαία δεν ήταν, βέβαια, η αναφορά του Φραγκίσκου. Ο πρώτος Ιησουίτης πάπας στην ιστορία της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας επέλεξε το όνομά του αναφερόμενος στον Φραγκίσκο της Ασίζης, που μεταξύ άλλων θεωρείται και ο προστάτης των ζώων.

Εξάλλου, είχε δώσει δείγμα της σχέσης του με τα ζώα από πολύ νωρίς, λίγες μόλις μέρες μετά την εκλογή του. Όταν ένας δημοσιογράφος, τυφλός, επισκέφτηκε τον πάπα στο Βατικανό μαζί με τον σκύλο-οδηγό του και του ζήτησε να ευλογήσει την οικογένειά του, ο Φραγκίσκος, προς έκπληξη των πάντων, έσκυψε, χάιδεψε το ξανθό λαμπραντόρ και είπε: «Και μια ιδιαίτερη ευλογία για τον σκύλο σου».

Τι σημασία έχουν όλα αυτά; Προσωπικά για καθέναν από μας τους ήδη πεπεισμένους, όχι μεγάλη. Για έναν κόσμο όμως όπου (και) τα ζώα βασανίζονται ή στην καλύτερη περίπτωση αγνοούνται, η κίνηση του Φραγκίσκου είναι μια πολύτιμη ελπίδα.

 * * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Ποιον είπες ζώο, ρε;